The Holy See Search
back
riga

Raffaele Kalinowski, O.C.D. (1835-1907) 

 foto

 

Ojciec Rafał od św. Józefa Kalinowski urodził się w Wilnie, dnia 1 września 1835 roku, i otrzymał na chrzcie imię: Józef. W Instytu­cie Szlacheckim Wileńskim pod kierunkiem swojego ojca postąpił w studiach do tego stopnia, że otrzymał najwyższe odznaczenie. Potem studiował przez 2 lata (1851-1852) w Szkole Agronomicznej w Hory-Horkach.

W latach 1853-1857 kształcił się w Akademii inżynierii wojsko­wej w Petersburgu uzyskując tytuł inżyniera i stopień porucznika. Zaraz potem został mianowany asystentem matematyki w tejże Akademii. W roku 1859 współpracował w projektowaniu linii kole­jowej Kursk-Kijów-Odessa.

W roku 1863, po wybuchu w Polsce powstania przeciw cie­miężcy rosyjskiemu, jako kapitan sztabu pracując w rozbudowie twierdzy w Brześciu nad Bugiem, zwolnił się z wojska rosyjskiego i przyjął obowiązek Ministra Wojny w rejonie Wilna. Aresztowany dnia 24 marca 1864 roku został skazany na karę śmierci, którą zamieniono mu na przymusowe prace na Syberii przez 10 lat. Z przedziwną mocą ducha, cierpliwością i miłością dla towarzyszy wygnania potrafił wlać w nich ducha modlitwy, pomagać im mate­rialnie i dobrym słowem budzić nadzieję i pokój.

Zwolniony z wygnania w roku 1874, przyjął obowiązek wycho­wawcy Czcigodnego Sługi Bożego Augusta Czartoryskiego ze stałą rezydencją w Paryżu. W pracy wychowawczej wpłynął na formację duchową swojego ucznia tak, że młody książe August odkrył w so­bie powołanie kapłańskie i zakonne. W roku 1887 wstąpił do Zgro­madzenia Księży Salezjanów, przyjęty przez samego założyciela św. Jana Bosco. Józef Kalinowski zaś w roku 1877 wstąpił do Za­konu Karmelitów Bosych w Gracu w Austrii i przyjął imię zakon­ne: brat Rafał od św. Józefa. Po złożeniu ślubów zakonnych studio­wał teologię na Węgrzech a święcenia kapłańskie otrzymał w Czer­nej koło Krakowa, dnia 15 stycznia 1882 roku.

Zapalony gorliwością apostolską nie oszczędzał wysiłków i tru­dów w zbawianiu wiernych, i pomagał braciom i siostrom karmeli­tankom we wstępowaniu na górę doskonałości. W dziele pojedna­nia sakramentalnego podniósł wielu z błota grzechu. Pracował dla dzieła zjednoczenia Kościołów i pozostawił tę misję jako testament braciom i siostrom karmelitankom.

Liczne i odpowiedzialne urzędy, powierzone mu przez przeło­żonych, pełnił doskonale aż do śmierci. Wyczerpany trudami i cier­pieniami oddał ducha Bogu dnia 15 listopada 1907 roku, w klaszto­rze w Wadowicach, który założył i był wtedy jego przeorem. Został pochowany na cmentarzu klasztornym w Czernej.

Za życia i po śmierci cieszył się wielką sławą świętości, był czczony przez cały lud, a nawet przez kardynałów Dunajewskiego, Puzynę, Kakowskiego, Gotti'ego. Procesy diecezjalne przeprowa­dzono w Kurii Arcybiskupiej w Krakowie w latach 1934-1938 i akta przesłano do Rzymu, gdzie w roku 1943 został wydany dekret w sprawie pism, a w roku 1952 Sprawa kanonizacyjna została wprowadzona na forum Stolicy Apostolskiej.

W latach 1953-1956 został przeprowadzony Proces Apostolski i Kongregacja przystąpiła do dyskusji o heroiczności cnót. Papież Jan Paweł II, 11 padżdziernika 1980 roku promulgował dekret heroiczności cnót, a po zatwierdzeniu cudownego uzdrowienia księdza Władysława Misia ten sam Papież, dnia 22 czerwca 1983 roku, beatyfikował Ojca Rafała Kalinowskiego w Krakowie.

Wzrastająca sława cudów doprowadziła w roku 1989 do prze­prowadzenia w Kurii Krakowskiej procesu kanonicznego o cudow­nym uzdrowieniu dziecka. Po szczęśliwym zakończeniu dyskusji lekarzy, teologów i kardynałów, Papież Jan Paweł II zatwierdził cud do kanonizacji dnia 10 lipca 1990 roku.

Na Konsystorzu z kardynałami w dniu 26 listopada 1990 roku Jan Paweł II postanowił przystąpić do kanonizacji Bł. Rafała Kali­nowskiego i dokonać ceremonii kanonizacyjnej w niedzielę dnia 17 listopada 1991 roku.

Jan Paweł II dzisiaj kanonizuje Błogosławionego Rafała Kali­nowskiego i przedstawia go jako wzór dla wszystkich chrześcijan Kościoła Powszechnego.

 

 

top