The Holy See Search
back
riga

Jan (Giovanni) Sarkander (1576-1620) 

Foto

 

ŻYCIORYS BŁOGOSŁAWIONEGO JANA SARKANDRA

Jan Sarkander urodził się 20. grudnia 1576 roku w Skoczowie na Śląsku Cieszyńskim (obecnie Skoczów w Polsce). Był synem Grzegorza Macieja Sarkandra oraz po raz drugi zamężnej Heleny tureckiej.

Po śmierci ojca w roku 1589 matka z pięciorgiem dzieci przeprowadziła się na Morawy do Przybora, do Mateusza, syna z pierwszego małżeństwa, gdzie Jan uczęszczał do czeskiej szkoły parafialnej. Po trzech latach był wysłany na studia do łacińskich szkół jezuickich, najpierw do Ołomuńca a potem do Pragi, gdzie w roku 1602 zyskał tytuł bakałarza a rok później został magistrem filozofii. W roku 1604 zgłosił się na studia teologii do Grazu, które jednak na krótki okres przerwał by szukać innej pracy. Potem jednak powrócił do studiów teologii, przyjął kolejno wszystkie niższe święcenia i w końcu 22. marca 1609 roku przyjął w Brnie święcenia kapłańskie.

Działał na różnych miejscach diecezji ołomunieckiej. W roku 1616 został mianowany proboszczem w Holeszowie, który w tym cza­sie był siedzibą hetmana morawskiego Ladislava Popela z Lobkovic. Duszpasterstwo Jana Sarkandra było utrudnione powstaniem protestantówprzeciwko monarchii habsburskiej. Hetman Lobkovic został uwięziony. Proboszcz Sarkander udał się na pielgrzymkę do Polski i to właśnie stało się przyczyną posądzenia go o przymierze z wojskiem, z tak zwanymi lisowczykami, którzy z Polski przyszli na pomoc cesarzowi.

To podejrzenie jeszcze wzrosło, kiedy powrócił na Morawy, ponieważ właśnie miasto Holeszów było uchronione od plądrowania i zniszczenia przez te wojska. Protestancki sędzia Wacław Bitowsky właśnie w tym widział konkretny dowód przymierza Jana Sarkandra z lisowczykami. Uwięził Jana Sarkandra w Ołomuńcu i prowadził przesłuchania. Podczas przesłuchań stosowano ówczesne tortury. Pod­czas czwartego przesłuchania 18. lutego 1620 roku jeden z sędziów wprost zmuszał Jana Sarkandra, aby zdradził, z czego spowiadał mu się La- dislav Popel w sprawie przygotowania najazdu wojska na Morawy.

Jan Sarkander odpowiedzał, że nic takiego nie było mu powiedziane podczas spowiedzi i nawet gdyby tak było, że nic nie zdradzi. Miesiąc później, 17. marca 1620 roku po wielkich cierpieniach zmarł w wiezieniu.

Wieść o jego straszliwej śmierci rozniosła się po całym kraju. Wierni zaczęli go czcić jako męczennika za wiarę i wierność tajemnicy spowiedzi oraz wzywali go jako opiekuna niebieskiego. Po przepro wadzeniu procesu kanonizacyjnego w kurii papieskiej w Rzymie, któ­ry ze względu na trudne czasy został opóźniony aż do połowy 19. wie ku, był proboszcz z Holeszowa Jan Sarkander ogłoszony 1 I . września 1859 roku błogosławionym męczennikiem. Sam obrzęd beatyfikacji odbył się w bazylice świętego Piotra w Rzymie 6. maja 1860 roku.

Na prośbę biskupów z Ołomuńca i Katowic rozpoczęto 31. lip­ca 1981 roku proces kanonizacyjny. Warunkiem był jeden nowy cud za wstawiennictwem świętego, który by zatwierdził papież. Tego cudu udzielił nam Bóg przez uzdrowienie proboszcza Skoczowa Karola Pi­chy. Odpowiedni dekret był ogłoszony 2. kwietnia 1993 roku. 5. kwietnia 1993 roku papież Jan Paweł Il. zdecydował się zapisać błogosławionego Jana Sarkandea na listę świętych na konzystorzu.

Większość relikwii i czaszka błogosławionego Jana Sarkan­dra znajduje się w katedrze ołomunieckiej, pozostała część w kościele świętego Michała oraz na innych miejscach. W kaplicy nazywanej "Sarkandrowka" przechowuje się pamiątki związane z jego śmiercią męczeńską jak na przykład tzw. "skrzypiec" - koło tortur, studnia, kamień nagrobny itd. W Skoczowie upamiętniają go trzy kaplice: pierwsza w domu rodzinnym, druga w miejscu, gdzie był ochrzczony i trzecia na pagórku nad miastem.

 

top