The Holy See Search
back
riga

MARIA DE MATTIAS (1805 - 1866) 

Założycielki Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa

foto

 

Maria De Mattias urodziła się 4 lutego 1805 roku w Vallecorsa, w prowincji Frosinone, na pograniczu Państwa Kościelnego.

Rodzina była kulturalna i bogata, miała głęboką wiarę chrześcijańską, chociaż w tamtych czasach kobiet nie dopuszczano do szkół.

Dzięki rozmowom z ojcem poznawała i pogłębiała wiarę, a przez czytanie Pisma świętego dowiadywała się o wydarzeniach i postaciach biblijnych oraz rozwijała wielką miłość do Jezusa, Baranka ofiarowanego za zbawienie ludzkości. To wszystko działo się w latach 1810 – 1825, kiedy w jej miejscowości i w całej okolicy przeżywano okres tragicznego bandytyzmu. W duszy Marii dojrzewała konfrontacja pomiędzy krwią ludzką przelewaną z nienawiści i zemsty, a krwią Chrystusa, która została przelana z miłości, dla zbawienia wszystkich ludzi. 

Maria bez nauki i kontaktów ze światem zewnętrznym, co było spowodowane jej stanem społecznym, swoje dzieciństwo i młodość przeżyła skupiona na sobie i na kontemplowaniu własnej piękności. W wieku 16 – 17 lat zaczęła szukać sensu życia i odczuła potrzebę bezgranicznej miłości.

W dalszym ciągu w dialogu z ojcem, któremu odkrywała wewnętrzne ciemności, a także przez oddanie się Matce Bożej i prośbę o to, „aby dała jej światło”, Bóg pozwolił jej „mistycznie” doświadczyć piękna swojej miłości, która ukazała się w pełni w Chrystusie Ukrzyżowanym, w Chrystusie, który oddał swoją Krew. 

Doświadczenie to było źródłem, mocą, motywacją, która zaprowadziła ją na drogi Italii, „aby wszystkim dać poznać czułą Miłość Ojca Niebieskiego”, lub też, jak sama mówiła, „Jezusa, Miłość Ukrzyżowaną”.

Była przekonana, że reforma społeczna rodzi się w sercu człowieka, a ono przemieni się wtedy, kiedy zrozumie, że jest cenny w oczach Boga i jest przedmiotem jego miłości, bo Jezus oddał swoją Krew dla jego zbawienia. 

Było to jej osobiste doświadczenie, dlatego starała się, aby wszystkich, małych i wielkich, prowadzić do odkrycia tego, co przed nią zostało odsłonięte i co spowodowało przemianę jej serca.

Prawdy o możliwości takiej przemiany doświadczyła w roku 1822 (miała 17 lat), kiedy do Vallecorsa przybył św. Kasper del Bufalo, aby głosić misje ludowe. Mogła wtedy stwierdzić, że ludzie zaczęli się zmieniać. Wtedy właśnie w jej sercu zrodziło się pragnienie czynienia tego, co czynił ten misjonarz. 

Pod kierownictwem towarzysza św. Kaspra, czcigodnego ks. Giovanni Merliniego, w dniu 4 marca 1834 roku założyła w Acuto (Frosinone) Zgromadzenie Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa. Miała wtedy 29 lat. Biskup diecezji Anagni, Giuseppe Maria Lais poprosił ją, aby otworzyła szkołę dla dziewcząt. Maria sama nauczyła się czytać i pisać. 

Maria, która pragnęła reformy społeczeństwa i świata, nie ograniczyła się do samej szkoły, ale gromadziła matki i młodzież, aby katechizować, rozkochać w Jezusie i nauczyć żyć po chrześcijańsku zgodnie ze swoim stanem. Mężczyźni, do których zgodnie z ówczesnymi zwyczajami, nie mogła przemawiać, sami przychodzili, aby słuchać jej nawet z ukrycia. Po zachodzie słońca gromadzili się zostawieni samym sobie pasterze, aby uczyć się od niej. Przychodzili mieszkańcy na święte obrzędy, aby posłuchać nauczycielki. 

Maria, z nieśmiałej i skupionej na sobie dziewczyny, stała się kaznodziejką pociągającą dzieci, młodzież, dorosłych, ludzi prostych i wykształconych, świeckich i księży. Kiedy mówiła o Jezusie i tajemnicach wiary, wtedy wydawało się, że to wszystko sama widziała. Jej największym pragnieniem było, „aby żadna kropla Boskiej Krwi nie była przelana daremnie”, aby dotarła do każdego grzesznika, oczyściła go, a grzesznicy obmyci w tym strumieniu miłosierdzia odnaleźli właściwą drogę do pokoju i jedności pomiędzy ludźmi. 

Ten ogień zapalał wiele młodych dziewcząt i dzięki nim Maria De Mattias mogła otworzyć około siedemdziesięciu wspólnot, między innymi także trzy wspólnoty w Niemczech i jedną w Anglii. Prawie wszystkie wspólnoty były otwierane na zagubionych wioskach w centrum Italii, z wyjątkiem Rzymu, do którego została wezwana przez samego Papieża Piusa IX, dla prowadzenia Hospicjum San Luigi i szkoły w Civitavecchia. 

Życie Marii przebiegało w nieustannym pragnieniu „sprawiania przyjemności Bogu”, który od młodości porwał jej serce oraz w radosnym zaangażowaniu się w pomoc „drogiemu bliźniemu”, aby mógł poznać tajemnicę miłości Boga do ludzkości. Nie szczędziła sił, a wszystko czyniła w głębokiej jedności z Kościołem lokalnym i powszechnym i z miłości do Niego. 

Maria De Mattias zmarła w Rzymie 20 sierpnia 1866 r. i na życzenie Piusa IX została pochowana na cmentarzu Verano. Pius IX wybrał dla niej grób oraz polecił wykonać płaskorzeźbę przedstawiającą wizję proroka Ezechiela: ossa aride, audite verbum Domini

Po śmierci Marii szerzyła się opinia o jej świętości. Trzydzieści lat po śmierci rozpoczął się Proces Beatyfikacyjny. 1 października 1950 roku została Beatyfikowana przez Papieża Piusa XII 

Na Konsystorzu w dniu 7 marca 2003 Papież Jan Paweł II wyznaczy 18 maja 2003 jako datę Kanonizacji.

  

top