Międzynarodowa Komisja Teologiczna Diakonat: Ewolucja i perspektywy (2002) Nota wstępna: Studium zagadnienia diakonatu zostało podjęte przez Międzynarodową Komisję Teologiczną w latach 1992-1997. Pracą zajęła się podkomisja, której zadaniem było pogłębienie niektórych zagadnień eklezjologicznych. Należeli do niej: bp Christoph Schönborn, bp Joseph Osei-Bonsu, Charles Acton, Giuseppe Colombo, Joseph Dore, Gösta Halonsten, Stanisław Nagy, Henrique de Noronha Galvao. Przewodniczył jej Max Thurian. Gdy podkomisja nie była w stanie doprowadzić do końca swojej pracy w formie publikacji, wówczas studium zostało podjęte na nowo przez Międzynarodową Komisję Teologiczną w następnym pięcioleciu, wykorzystując także wcześniej wykonaną pracę. W tym celu została utworzona nowa podkomisja, do której należeli Santiago Del Cura Elena, Pierre Gaudette, Roland Minnerath, Gerhard Ludwig Muller, Luis Tagle i Ladislaus Vanyo. Przewodniczył jej Henrique de Noronha Galvao. Wolne dyskusje na ten temat przeprowadzono w czasie licznych spotkań podkomisji oraz w czasie zebrań plenarnych Międzynarodowej Komisji Teologicznej, odbytych w Rzymie od 1998 do 2002 r. Niniejszy tekst został jednogłośnie zatwierdzony 30 września 2002 r. in forma specifica przez Międzynarodową Komisję Teologiczną oraz przedłożony jej przewodniczącemu, kard. Josephowi Ratzingerowi, Prefektowi Kongregacji Nauki Wiary, który upoważnił jego publikację. Wprowadzenie Rozdział I Od diakonii Chrystusa do diakonii apostołów I. Diakonia Chrystusa i egzystencja chrześcijańska II. Diakonia apostołów III. Diakonia współpracowników apostołów Rozdział II Diakonat w Nowym Testamencie i w patrystyce I. Diakonat w Nowym Testamencie 1. Trudności terminologiczne 2. Dane Nowego Testamentu II. Ojcowie apostolscy III. Utrwalenie i rozwój diakonatu w III i IV w. IV. Posługa diakonis Rozdział III Zanik diakonatu stałego I. Przemiany w posłudze diakona II. W kierunku zaniku diakonis Rozdział IV Sakramentalność diakonatu od XII do XX wieku I. We wczesnej scholastyce II. Od św. Tomasza z Akwinu (f 1273) do Soboru Trydenckiego (1563) 1. Stwierdzenie sakramentalności 2. Kwestia sakramentalności 3. Doktryna Soboru Trydenckiego (1563) III. Odcienie w teologii po Soborze Trydenckim IV. Sakramentalność diakonatu w nauczaniu II Soboru Watykańskiego 1. Diakonat w debacie soborowej 2. Diakonat w dokumentach II Soboru Watykańskiego 3. Posoborowe pogłębienie sakramentalności diakonatu Zakończenie Rozdział V Przywrócenie diakonatu stałego na Soborze Watykańskim II I. Intencje soborowe II. Forma diakonatu stałego przywróconego przez Sobór Watykański II Rozdział VI Rzeczywistość diakonatu stałego dzisiaj Pierwsza typowa sytuacja — Kościoły z niewielką liczbą diakonów Druga typowa sytuacja — Kościoły z bardziej rozwiniętym diakonatem Linie ewolucyjne Rozdział VII Teologiczne ujęcie diakonatu w perspektywie Soboru Watykańskiego II I. Teksty Soboru Watykańskiego II i nauczania posoborowego II. Konsekwencje sakramentalności diakonatu 1. Włączenie diakonatu w Chrystusa 2. „Charakter” sakramentalny diakonatu i „upodobnienie” do Chrystusa 3. Działanie diakońskie „in persona Christi (Capitis)”? 4. „In persona Christi Servi” jako specyfika diakonatu? 5. Specyficzne „funkcje” diakońskie? II. Diakonat w perspektywie episkopatu jako „plenitudo sacramento ordinis” 1. Jedność sakramentu święceń 2. „Profil” lub „spójność” diakonatu 3. Włożenie rąk „non ad sacerdotium (…)” 4. „(…) sed ad ministerium (episcopi)” 5. Diakonat jako funkcja pośrednicząca lub „medius ordo”? IV. Diakonat w „eklezjologii komunii” 1. „Munera” diakonatu - wielość funkcji i wahania co do pierwszeństwa 2. Komunia w wielości posług Zakończenie |