LATINITAS
Opus Fundatum in Civitate Vaticana

OPINIONES

Ioachin Fest, praeclarus ille historicus, bellum ait, cum compressos eliciat exciatque malos impulsus, cuiusvis saevitiae fontem dici posse atque originem. Recte quidem: at istud iam Thucydides intellexerat.

“Quo plures vestifici vestimenta a te confecta imitantur, eo maiorem gloriam melioremque famam adeptum te esse significatur”: hanc fertur sententiam sartrix eximia Coco Chanel protulisse.

Utinam idem scriptores sentirent, qui crebro aemulos furtivae imitationis accusant!

“Quanti divitibus hominibus opulentia constat? Maximo quidem pretio: nam perpetuo timore anguntur, ne pauperes subito fiant. Quanti iis qui amant amor? Tantidem: metuunt enim, ne quando amari desinant”: peracute Barbara Alberti, mordacissima vitiorum huius aetatis castigatrix, dixit.

Toto de corde cum Aemilio Salgari consentio, qui aiebat fictas fabellas narrationesque scribere idem esse atque itinera peregrinationesque sine sarcinarum vehiculorumque incommodis facere.

Franciscus de La Rochefoucauld asserit in calamitatibus, quibus nostri amici affliguntur, semper aliquid nos invenire, quod haudquaquam nobis displiceat.

Aequalis fere eius Blasius Pascal huiuscemodi verba scripsit: “Paucae superessent amicitiae, si ea, quae de ipso absente garrit amicus, quisque cognosceret”.

Utriusque videlicet vestigia sequitur Susanna Shapiro, quae nihil feminis iucundius gratiusque esse pro certo habet quam alias supplantare mulieres, eo magis si amicae reputentur.

Marcellus Veneziani ait homines sinistrorsus spectantes idcirco factiosissimos esse, quod tantum libros a sinistrorsus spectantibus auctoribus compositos legere consueverint; adversarios autem dextrorsus tendentes ea de causa a superba intolerantia vacuos exsistere, quod nihil prorsus legant.

Quid plura? Expertus videlicet loquitur: sed, cum ipse dextrorsus spectet, meritas debitasque refragatoribus gratias agat, si qui ab ipso conscripti veneunt libelli.

Paulo Mauri hodierni editores pertimescere videntur, ne idem novellis scriptoribus accidat, quod Vidoni Morselli infelicissime evenit: cuius opera postuma tantum fama innotuerunt, postquam auctor, continuatis contristatus repulsis, mortem sibi ipse consciverat.

Periculum vero esse, ne in contrarium vitium edendorum librorum selectores incurrant, cum dignae, quae statim vulgentur, cuiusvis tirunculi nugae nunc iudicentur.

Iosephus Prezzolini se numquam comitiis interfuisse gloriabatur ad populares legatos eligendos edictis, cum suffragium ferre nollet, quod eiusdem momenti ac bibonis nebulonisve tabella aestimaretur.

Istud autem eum fallebat, res profecto in deterius ruituras esse, si suffragia uni subrostrani ebriosique inirent.

Perhibetur Ludovicus Wittgenstein sic de Georgii Trakl carminibus sensisse: “Quid re vera sibi velint, parum equidem intellego, ast eorum valde sono laetificor. Nullum est dubium quin ab excellentis ingenii viro sint composita”.

Hodierna quoque aetate multa laudibus extolluntur, quae parum intelleguntur: sed elata mentis acie nec lectores neque auctores praeditos esse adfirmaverim.

Fama est Margaritam Duras, quotienscumque pecunia multabatur (quod vero variis de causis pluries fiebat in anno), domum editoriam Gallimard indicare solitam esse, ut ipsius vice locoque debitos solveret nummos.

Quod autem ad nos attinet, qui apud Italica lycea humanas litteras discipulos docemus, iam restat ut purgatoria sive mundatoria charta instructi, ne subito ibi careamus, in scholarum aedificia conveniamus.

Hodiernos tricenarios vel quadragenarios homines Tamara Draut in parentali domo commorari pergere opinatur non quod illinc nupturiendi gratia evadere nolint, sed quia re vera non possunt: nam, post complura decennia quibus res aliter sese habuerant, minora isti quam genitores lucra percipiunt ac percipient.

Opportune autem eadem morum indagatrix addit aliqua ex parte hodiernis iuvenibus vitio culpaeque mutationem istam ascribendam esse, cum sibi quisque consulere quam cum aequalibus agmine facto ad iura tutanda vindicandaque cooperari malint.

Asseverat Alanus J. Hobson etiam in somniis mulieres solidae rerum veritati magis adhaerere, cum mares imaginationi habenas liberius laxent.

Tam claro contradicere viro minime ausim: at me in somniando perexigua, vel potius nulla, inventione praeditum esse patet.

“Fieri quidem potest ut philologus in praesenti otiosus victum sibi comparet infirmum senem curando: sed civitati, quae talem rerum condicionem tolleret, gratulandum esse praecise nego”: haec meditentur Aldonis Nove ii verba oportet, qui rei publicae praesunt nec flocci faciunt iuvenum difficultates atque angustias.

ORESTES CARBONERO