Profile
The Holy See
back up
Search
riga


Sekretariat Stanu

Sekretariat Stanu jest dykasteria Kurii Rzymskiej, która najscislej wspóldziala z Ojcem Swietym w sprawowaniu jego najwyzszej poslugi (Pastor Bonus, art. 39).

Poczatki Sekretariatu Stanu siegaja XV wieku. Na mocy Konstytucji apostolskiej Non debet reprehensibile z 31 grudnia 1487 r. zostala ustanowiona Secretaria Apostolica, w której sklad wchodzilo 24 sekretarzy apostolskich; jeden z nich, zwany Secretarius domesticus, spelnial wsród nich funkcje kierownicza. Ta wlasnie Secretaria Apostolica dala poczatek urzedom takim jak Kancelaria Brewe, Sekretariat Brewe do Wladców i Sekretariat Listów Lacinskich.

Leon X utworzyl z kolei urzad Secretarius intimus, który mial wspomagac kardynala kierujacego sprawami Panstwa Papieskiego oraz prowadzic korespondencje w jezykach innych niz lacina, przede wszystkim z nuncjuszami apostolskimi (w tamtym okresie coraz czesciej zyskiwali oni status stalych przedstawicieli dyplomatycznych). Dalo to poczatek rozwojowi Sekretariatu Stanu, zwlaszcza w okresie Soboru Trydenckiego.

Przez dlugi czas Secretarius intimus, zwany takze Secretarius Papae lub maior, byl prawie zawsze pralatem, nierzadko zas otrzymywal godnosc biskupia. Dopiero na poczatku pontyfikatu Innocentego X na ten wysoki urzad zostala powolana osoba juz wczesniej mianowana kardynalem i nie nalezaca do rodziny papieza. Innocenty XII zniósl ostatecznie urzad Kardynala nepota, a jego kompetencje przejal w calosci Kardynal Sekretarz Stanu.

19 lipca 1814 r. Pius VII utworzyl Swieta Kongregacje Nadzwyczajnych Spraw Kosciola, poszerzajac ustanowiona juz w 1793 r. przez Piusa VI Kongregacje Super negotiis ecclesiasticis regni Galliarum. Sw. Pius X Konstytucja apostolska Sapienti Consilio z 29 czerwca 1908 r. podzielil Swieta Kongregacje Nadzwyczajnych Spraw Kosciola, nadajac jej strukture utrwalona pózniej przez Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 263) i przydzielajac okreslone zadania kazdej z trzech sekcji: pierwsza z nich miala sie zasadniczo zajmowac sprawami nadzwyczajnymi, drugiej powierzono sprawy zwyczajne, trzecia zas, która do tej pory stanowila niezalezny urzad (Kancelaria Brewe Apostolskich), miala sie zajmowac przygotowaniem i wysylaniem brewe papieskich.

Pawel VI, zgodnie z wola biskupów wyrazona podczas Soboru Watykanskiego II, Konstytucja apostolska Regimini Ecclesiae Universae z 15 sierpnia 1967 r. zreformowal Kurie Rzymska i nadal nowa strukture Sekretariatowi Stanu, likwidujac Kancelarie Brewe Apostolskich, czyli byla trzecia sekcje, i przeksztalcajac dawna pierwsza sekcje, to jest Swieta Kongregacje Nadzwyczajnych Spraw Kosciola, w instytucje odrebna od Sekretariatu Stanu, choc scisle z nim zwiazana, która otrzymala nazwe Rady Publicznych Spraw Kosciola.

28 czerwca 1988 r. Jan Pawel II promulgowal Konstytucje apostolska Pastor Bonus, która reformujac Kurie Rzymska podzielila Sekretariat Stanu na dwie sekcje: Sekcje Spraw Ogólnych i Sekcje ds. Relacji z Panstwami, do której wlaczona zostala Rada Publicznych Spraw Kosciola. W ten sposób zabezpieczono z jednej strony jednosc, a z drugiej odrebnosc i specyfike zadan, które Sekretariat Stanu spelnia w sluzbie Papieza.

Na czele Sekretariatu Stanu stoi kardynal, który przyjmuje tytul Sekretarza Stanu. Jako glówny wspólpracownik Papieza w dziele kierowania Kosciolem powszechnym, Kardynal Sekretarz Stanu moze byc uwazany za najwyzszego przedstawiciela Stolicy Apostolskiej na arenie dyplomatycznej i politycznej, który w okreslonych okolicznosciach reprezentuje osobe samego Papieza.

Sekcja Spraw Ogólnych

Zgodnie z artykulami 41-44 Konstytucji apostolskiej Pastor Bonus zadaniem Sekcji Spraw Ogólnych (czyli Sekcji Pierwszej) jest zalatwianie spraw zwiazanych z biezaca dzialalnoscia Ojca Swietego, zarówno w tym co dotyczy kierowania Kosciolem powszechnym, jak i kontaktów z dykasteriami Kurii Rzymskiej. Sekcja redaguje dokumenty, których opracowanie powierza jej Ojciec Swiety. Wykonuje akty urzedowe zwiazane z nominacjami w Kurii Rzymskiej oraz przechowuje pieczec olowiana i pierscien Rybaka. Okresla funkcje i kieruje dzialalnoscia przedstawicieli Stolicy Apostolskiej, zwlaszcza w odniesieniu do Kosciolów lokalnych. Zajmuje sie wszystkim, co dotyczy ambasad przy Stolicy Apostolskiej. Czuwa nad dzialalnoscia oficjalnych srodków przekazu Stolicy Apostolskiej, przygotowuje do publikacji «Acta Apostolicae Sedis» i «Annuario Pontificio».

Pierwsza Sekcja Sekretariatu Stanu kieruje arcybiskup - Substytut do Spraw Ogólnych, wspomagany przez pralata - Asesora do Spraw Ogólnych. Urzad Substytuta pojawil sie w strukturze hierarchicznej Sekretariatu Stanu w 1814 r.

Sekcja ds. Relacji z Panstwami

Zadaniem Sekcji ds. Relacji z Panstwami, czyli Sekcji Drugiej, okreslonym przez artykuly 45-57 Konstytucji apostolskiej Pastor Bonus, jest zajmowanie sie sprawami, kóre wymagaja kontaktów z rzadami panstw. Do kompetencji Sekcji naleza: relacje Stolicy Apostolskiej z innymi panstwami, w tym takze zawieranie konkordatów albo podobnych umów; reprezentowanie Stolicy Apostolskiej na forum miedzynarodowych organizacji i konferencji; w szczególnych okolicznosciach - na zlecenie Ojca Swietego i w porozumieniu z kompetentnymi dykasteriami Kurii - przygotowywanie dekretów nominacyjnych w Kosciolach partykularnych, a takze ich ustanawianie i zmiana ich struktur; w scislej wspólpracy z Kongregacja ds. Biskupów mianowanie biskupów w krajach, które zawarly ze Stolica Apostolska traktaty lub umowy oparte na prawie miedzynarodowym.

Sekcja ta wziela poczatek z Kongregacji Super negotiis ecclesiasticis regni Galliarum, która ustanowil Pius VI Konstytucja Sollicitudo omnium ecclesiarum z 28 maja 1793 r., aby zajmowala sie problemami, jakie postawila przed Kosciolem rewolucja francuska. W 1814 r. Pius VII rozszerzyl na caly swiat kompetencje tego urzedu, nadajac mu nazwe Congregatio extraordinaria praeposita negotiis ecclesiasticis orbis catholici. Kilka lat pózniej Leon XII zmienil ja na Congregatio pro negotiis ecclesiasticis extraordinariis: nazwa ta przetrwala az do r. 1967, kiedy to Pawel VI oddzielil ten urzad od Sekretariatu Stanu, przemianowujac go na Rade Publicznych Spraw Kosciola, która zastapila pózniej obecna Sekcja ds. Relacji z Panstwami.

Druga Sekcja Sekretariatu Stanu kieruje arcybiskup - Sekretarz ds. Relacji z Panstwami, wspomagany przez pralata - Podsekretarza ds. Relacji z Panstwami, we wspólpracy z kardynalami i biskupami.

top