Zygmunt Gorazdowski (1845-1920)

Zygmunt Gorazdowski urodzi³ siê w Sanoku 1 listopada 1845 r. Wzrasta³ w rodzinie, gdzie by³y wysoko cenione i respektowane zasady religii katolickiej, w szczególnym klimacie cierpienia i ludzkich do¶wiadczeñ. Sam od wczesnego dzieciñstwa ciê¿ko chorowa³ na p³uca. Po ukoñczeniu gimnazjum w Przemy¶lu podj±³ studia prawnicze na Uniwersytecie we Lwowie, które przerwa³ na drugim roku wstêpuj±c do Seminarium Duchownego we Lwowie. Po ukoñczeniu teologii, ze wzglêdu na tragiczny stan zdrowia, dopiero do 2-letniej intensywnej terapii otrzyma³ ¶wiêcenia kap³añskie 25 lipca 1871 r. w katedrze lwowskiej.

Przez pierwsze sze¶æ lat pos³ugi kap³añskiej pracowa³ jako wikariusz i administrator w Tartakowie, Wojni³owie, Bukaczowcach, Gródku Jagielloñskim i ¯ydaczowie. Ju¿ w tym czasie da³ siê poznaæ jako cz³owiek posiadaj±cy wyj±tkowy charyzmat duszpasterskiej i charytatywnej s³u¿by. Tak np. w czasie szalej±cej w Wojni³owie epidemii cholery, z zupe³nym zapomnieniem o sobie spieszy³ chorym z pomoc±, a zmar³ych - mimo wielkiego niebezpieczeñstwa zara¿enia - w³asnymi rêkami wk³ada³ do trumny. W pierwszych latach kap³añstwa w trosce o duchowy rozwój powierzonych mu wiernych opracowa³ i wyda³ drukiem Katechizm dla ludu, Rady dla m³odzie¿y, publikowa³ stosowne artyku³y i podejmowa³ szereg innych inicjatyw apostolskich oraz na rzecz pomocy ludziom ubogim i cierpi±cym.

Od 1877 r. rozpocz±³ niezwyk³± dzia³alno¶æ kap³añsk± i dobroczynn± we Lwowie. Najd³u¿ej, bo ok. 40 lat pracowa³ w parafii ¶w. Miko³aja. W tym czasie obok pracy duszpasterskiej podj±³ w wielu szko³ach pracê katechetyczn±. Równie¿ anga¿owa³ siê w pracê wydawnicz± i redaktorsk±. Wyda³ kilka edycji Katechizmu, opracowa³ i wyda³ katolickie Zasady i przepisy wychowania dla rodziców i wychowawców i inne pozycje o tematyce religijnej i spo³ecznej. Za³o¿y³ te¿ Towarzystwo Bonus Pastor dla kap³anów. Nade wszystko jednak zadziwia³a jego dzia³alno¶æ charytatywna. ¯arliwo¶æ kap³añska i heroiczna mi³o¶æ do bli¼nich, zw³aszcza ubogich i cierpi±cych sprawi³a, ¿e ks. Z. Gorazdowski z niezwyk³± gorliwo¶ci± duszpastersk± i apostolsk± podejmowa³ wci±¿ nowe inicjatywy na rzecz ludzi potrzebuj±cych pomocy. Jako sekretarz Instytutu Ubogich Chrze¶cijan zainicjowa³ czy wprost ufundowa³ we Lwowie szereg dzie³ chrze¶cijañskiego mi³osierdzia takich jak: Dom pracy dobrowolnej dla ¿ebraków, tani± Kuchniê Ludow±, Zak³ad dla nieuleczalnie chorych i rekonwalescentów, Internat dla ubogich studentów Seminarium Nauczycielskiego, Zak³ad Dzieci±tka Jezus dla samotnych matek i porzuconych niemowl±t, katolick±, polsko-niemieck± Szko³ê ¶w. Józefa. Do prowadzenia powy¿szych dzie³ powo³a³ dnia 17 lutego 1884 r. zakonne Zgromadzenie Sióstr ¶w. Józefa. Zgromadzenie to id±c ¶ci¶le po linii charyzmatu swego Fundatora, do chwili obecnej prowadzi szereg zak³adów wychowawczych, anga¿uje siê w pracê katechetyczn± i o¶wiatow±, podejmuje s³u¿bê w¶ród chorych, cierpi±cych, ubogich ró¿norakim rodzajem ubóstwa w 8 krajach ¶wiata.

S³uga Bo¿y zmar³ w opinii ¶wiêto¶ci we Lwowie 1 stycznia 1920 r. i pozosta³ w pamiêci wiernych jako lwowski Aposto³ Bo¿ego mi³osierdzia, zwany Ojcem ubogich, ksiêdzem dziadów którego jedynym pragnieniem by³o: byæ wszystko dla wszystkich, aby zbawiæ choæ jednego.