 |
LATINITAS
Opus Fundatum in Civitate Vaticana CENTESIMARVM COMPVTATIO Recentibus Februariis diebus in actis diurnis mirabilis apparuit nuntius novissimae factiunculae cuius asseclae, integra atque absoluta virilitate praediti, iura masculorum contra feminarum adrogantiam defendere gestiunt, qui, ne dubium exstet, etiam pulcherrimam nigram tuniculam - vel melius Anglice, ut hodie moris est, T-shirt - induere solent, ubi albis permagnis litteris, quasi signum militiae, titulus MASCHIO 100% legitur. Mirabundus ego tantaque audacia obstupefactus, utpote solum dubitationis atque inscitiae meae certus, aliquid amplius de centesimis non modo virilis sed et muliebris sexus cognoscere volui, et, post longam investigationem, magistrum inveni Tiresiam satis idoneum quippe cui Venus esset utraque nota (1). Narrat enim Ovidius ludibundum Iovem divinae uxori "maior vestra profecto est quam quae contingit maribus" dixisse "voluptas". At Iuno, et ipsa ioculariter, mariti sententiam aspernata, iudicem aequum atque expertum consulendum statuit, Tiresiaeque causam committi iussit. Nam vates silvas olim pererrans, duos serpentes amoris amplexibus coniunctos baculo inscius percussit deque viro, mirabile, femina factus, septem annos femina vixit. At postea, eosdem angues eodem modo implicitos nactus, baculique magicam vim suspicatus, iterum percussit et in pristinam formam reversus masculus denuo factus est. Unde iam aliquid inter masculum et feminam commune exsistere videtur, siquidem baculo illo utriusque sexus commutari vices potuerunt.
Quod quidem consortium etiam in vocabulis quibus et iste et illa nuncupantur emicare videmus, quae antiquitus ex eadem radice, addita tantum desinentia, non modo deprompta sunt, sicut in Scripturis (Gen. 2, 23) " (ÂÂissah... me ÂÂis)", sed etiam in versionibus plerumque restituta videmus: nam legimus "κληθήσεται ανδρίς ότι απο ανδρος ελήφθη" (Sym.), et quadam significationis audacia "vocabitur Virago quoniam de viro sumpta est" (Vulg.), et grammaticam innovando "man wird sie Männin nennen, weil sie vom Mann genommen ist" (Luth.), et similitudine quadam phonica "she shall be called Woman because she was taken out of Man"; solum Italica versio (donna... uomo), Sept. (γυνή... ανδρός) et Russ. (җеною...ибо взята от мүҗа) eandem radicem non inveniunt.
At hic quaestio non de solis nominibus est, quin et ad naturam ipsam corporum aperte spectat, siquidem scriptum est: et erunt duo in carne una, non modo quia adhaerebit homo uxori suae (2), sed etiam quia alter alterius vestigium quasi sigillum impressum profert in corpore suo. Nam quid sunt papillae illae quae hinc atque illinc villosa pectora Achillis, Ulixis et omnium heroum etiam nostrorum temporum exornant, nisi feminea vestigia? Quid est cavernosa illa κλειτορίς in latebris Veneris omniumque nostrorum quoque temporum nympharum, nisi parvum sed vivum vestigium maris in femina?
Quid praeterea quod femina hominum genus carere nequeat? Non modo ad remedium concupiscentiae, sed etiam in operibus rationis atque intellectus ut ad altiora cacumina perveniat cultus atque humanitatis, nam neque Socrates έρωτος vias sine Diotima discere neque Dantes iter illud suum sine Beatricis auxilio perficere ullo modo valuisset.
Conclusio: si quis centum centesimis marem se esse glorietur, nonne periculum est ne quinquaginta centesimis hominem se fateri titulumque tuniculae suae in UOMO 50% immutare debeat? MARIVS VITALI 1 Ov. Met. III, 318 ss.
2 Gen. 2, 24.
|
