|
|
|
|
|
ΠΟΝΤΙΦΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕΤΑΞΥ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι:
ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΡΑΜΑΝΤΑΝ ÂÂIdal ÂÂ Fitr 1430 H./ 2009 A.D.
Αγαπητοί φίλοι Μουσουλμάνοι, 1.- Με την ευκαιρία συμπλήρωσης του μήνα του Ραμαντάν, επιθυμώ να σας εκφράσω ευχές ειρήνης και χαράς, και διαμέσου του Μηνύματος τούτου, να προτείνω μια κοινή σκέψη πάνω στο θέμα: Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι: μαζί για να νικήσουμε τη φτώχεια. 2.- Χωρίς αμφιβολία οφείλουμε να χαιρόμαστε διότι, κατά τα τελευταία έτη, αυτό το Μήνυμα του Ποντιφικού Συμβουλίου για τον Διάλογο μεταξύ Θρησκειών, έγινε όχι μόνο μια συνήθεια, αλλά μια αναμενόμενη συνάντηση. Σε πολλές χώρες το Μήνυμα αυτό είναι ευκαιρία φιλικής συναντήσεως μεταξύ πολλών Χριστιανών και Μουσουλμάνων. Και μάλιστα δεν είναι σπάνιο αυτό να ανταποκρίνεται σε μια αμοιβαία κατάλληλη ανησυχία για ανοικτές ανταλλαγές εμπιστοσύνης. Όλα αυτά τα στοιχεία μήπως δεν αποτελούν ήδη σημεία φιλίας μεταξύ μας, για τα οποία χρωστούμε ευγνωμοσύνη στο Θεό; 3.- Για να έρθουμε στο θέμα αυτής της χρονιάς, ο άνθρωπος που βρίσκεται σε κατάσταση ανάγκης είναι αναμφισβήτητα στο κέντρο των εντολών εκείνων, οι οποίες για διαφόρους λόγους, μας είναι αγαπητές. Η προσοχή, η συμπόνια και η βοήθεια που όλοι εμείς, αδελφοί και αδελφές στην ανθρώπινη φύση μας, μπορούμε να προσφέρουμε στο φτωχό, για να του ξαναδώσουμε τη θέση του μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων, είναι μια ζωντανή απόδειξη της Αγάπης του Υψίστου, γιατί Αυτός μας καλεί να αγαπούμε και να βοηθούμε τον άνθρωπο ως άνθρωπο, χωρίς καμιά διάκριση μεταξύ του ενός και του άλλου. Όλοι γνωρίζουμε ότι η φτώχεια ταπεινώνει και γεννά πόνους ανυπόφορους. Αυτοί οι πόνοι προκαλούν συχνά την απομόνωση, την οργή, ακόμη και το μίσος και την επιθυμία εκδίκησης. Αυτό θα μπορούσε να εξωθήσει σε πράξεις εχθρότητας με όλα τα διαθέσιμα μέσα, προσπαθώντας να τις δικαιολογήσουμε ακόμη και με σκέψεις θρησκευτικού περιεχομένου: στο όνομα μιας διεκδικούμενης «θείας δίκης», προσπαθούμε να κυριεύσουμε τον πλούτο του άλλου, ακόμη και την ειρήνη του και την ασφάλειά του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η απώθηση των φαινομένων του εξτρεμισμού και της βίας απαιτεί αναγκαστικά τον αγώνα κατά της φτώχειας, προάγοντας την ολοκληρωτική ανθρώπινη ανάπτυξη, την οποία ο Πάπας Παύλος ς΄ χαρακτήρισε ως «το νέο όνομα της ειρήνης» (Εγκύκλιος Επιστολή «Η Ανάπτυξη των Λαών», 1975, αρ. 76). Στην πρόσφατη Εγκύκλιο Επιστολή «CARITAS IN VERITATE» («ΑΓΑΠΗ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ») η Αυτού Αγιότητα ο Πάπας Βενέδικτος ις΄, έχοντας υπόψη το σημερινό περιβάλλον της δέσμευσης υπέρ της ανάπτυξης, υπογραμμίζει, μεταξύ άλλων, την ανάγκη μιας «νέας ανθρωπιστικής σύνθεσης» (άρ. 21), η οποία, διατηρώντας το άνοιγμα του ανθρώπου προς τον Θεό, τοποθετεί και πάλι τον άνθρωπο «στο κέντρο και την κορυφή όλων όσα υπάρχουν επάνω στη γη» (αρ. 57). Γι αυτό μια αυθεντική ανάπτυξη δεν μπορεί να μην κατευθύνεται «προς όλο τον άνθρωπο και προς όλους τους ανθρώπους» («Η ανάπτυξη των Λαών», αρ. 42). 4.- Στην ομιλία του κατά την 1η του περασμένου Ιανουαρίου, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Ειρήνης 2009, ο Πάπας Βενέδικτος ις΄, διέκρινε δύο τύπους φτώχειας: μιας φτώχειας που πρέπει να την καταπολεμούμε και μιας φτώχειας που πρέπει να την αγκαλιάζουμε. Η φτώχεια την οποία πρέπει να καταπολεμούμε βρίσκεται μπροστά στα μάτια όλων: η πείνα, η έλλειψη πόσιμου νερού, οι στερήσεις ιατρικών φροντίδων και κατάλληλης κατοικίας, οι ελλείψεις εκπαιδευτικών και πολιτιστικών συστημάτων, ο αναλφαβητισμός, χωρίς να αποσιωπούμε την ύπαρξη νέων μορφών φτώχειας, «όπως π.χ. μέσα στις πλούσιες και προοδευμένες κοινωνίες  τα φαινόμενα περιθωριοποίησης, της φτώχειας στις κοινωνικές σχέσεις, ηθικής και πνευματικής» (Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης 2009, άρ. 2). Η φτώχεια την οποία πρέπει να αγκαλιάζουμε, είναι η φτώχεια που μας προσκαλεί να διαλέγουμε ένα ρυθμό απλής και ουσιαστικής ζωής, η οποία να αποφεύγει τη σπατάλη, να σέβεται το φυσικό περιβάλλον, και όλα τα αγαθά της Δημιουργίας. Τέτοια είναι και η φτώχεια που ζούμε τουλάχιστον κατά μερικές περιόδους του χρόνου, με την εγκράτεια και τη νηστεία. Η φτώχεια την οποία αγκαλιάζουμε, μας προδιαθέτει να βγούμε από τον εαυτό μας και ανοίγει την καρδιά μας. 5.- Ως πιστεύοντες στο Θεό, η επιθυμία να εναρμονίσουμε και να αναζητήσουμε δίκαιες και μόνιμες λύσεις στη μάστιγα της φτώχειας, σημαίνει επίσης να μελετήσουμε τα σοβαρά προβλήματα της εποχής μας, και, στα μέτρα των δυνατοτήτων μας, να επιδοθούμε για να βρούμε μια απάντηση. Στο ζήτημα αυτό, η αναφορά στις όψεις της φτώχειας που συνδέονται με την παγκοσμιοποίηση των κοινωνιών μας, πρέπει να επενδύεται από ένα πνευματικό και ηθικό αίσθημα, επειδή συμμεριζόμαστε την κλήση να οικοδομούμε μια μοναδική ανθρώπινη οικογένεια, μέσα στην οποία όλοι - άτομα, λαοί και έθνη - να ρυθμίζουν τις συμπεριφορές τους, σύμφωνα με τις αρχές της αδελφοσύνης και της υπευθυνότητας. 6.- Μια προσεκτική ματιά στο πολύπλοκο φαινόμενο της φτώχειας μάς οδηγεί να βλέπουμε σ αυτήν τη βασική προέλευση της έλλειψης σεβασμού προς την έμφυτη αξιοπρέπεια του ανθρώπου και μας καλεί σε μια συνολική αλληλεγγύη, π.χ. διαμέσου της υιοθέτησης ενός «κοινού ηθικού κώδικα» (Ιωάννου Παύλου Β΄, Ομιλία προς την Ποντιφική Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών, 27 Απριλίου 2001, αρ. 4), του οποίου οι κανόνες δεν θα είχαν μονάχα ένα συμβατικό χαρακτήρα, αλλά θα ήταν ριζωμένοι στο φυσικό νόμο, που είναι γραμμένος από το Δημιουργό στη συνείδηση κάθε ανθρώπου (πρβλ. Ρωμ. 2, 14-15). 7.- Φαίνεται ότι σε διάφορα μέρη του κόσμου έχουμε περάσει από την ανοχή στη συνάντηση, περνώντας από κοινές εμπειρίες ζωής και από κοινές ανησυχίες. Αυτό αποτελεί ήδη ένα σπουδαίο σταθμό στον οποίο φθάσαμε. Θέτοντας στη διάθεση όλων τον πλούτο που αναβλύζει από την προσευχή, από τη νηστεία και από την αγάπη των μεν προς τους δε, μήπως δεν είναι δυνατό ο διάλογος μας να επιστρατεύσει τις ζωντανές δυνάμεις όλων όσοι βρισκόμαστε σε πορεία προς τον Θεό; Ο φτωχός απευθύνεται σ εμάς, μας προκαλεί, αλλά προπάντων μας προσκαλεί να συνεργαστούμε για μια ευγενή υπόθεση: την υπόθεση της νίκης κατά της φτώχειας. Καλό και ευτυχισμένο καινούργιο χρόνο «ÂÂId al-Fitr!»
Καρδινάλιος Ζαν Λουί Τωράν
Αρχιεπίσκοπος Πιερ Λουίτζι Τσελάτα
PONTIFICAL COUNCIL
|
 |