|
|
|
|
|
Przemówienie Kardynała Tarcisio Bertone, Sekretarz Stanu 12 czerwca 2012
Drodzy Bracia i Siostry! «Nie ma człowieka, który się nie modli, jest tylko człowiek, który nie umie się modlić». Te słowa Błogosławionego Jana Pawła II dobrze pasują do obrzędu, który z wielką radością dziś wypełniam: pobłogosławienie tej Kaplicy poświęconej wielkiemu polskiemu Papieżowi. Jan Paweł II był przede wszystkim człowiekiem Bożym, człowiekiem wielkiej modlitwy. Długie godziny spędzał w swojej kaplicy na modlitwie i adoracji Pana. Jego najbliżsi współpracownicy dają świadectwo o jego oddaniu się długiej adoracji w ciągu dnia i nocy. W liście apostolskim Mane nobiscum Domine, z 2004 r, napisanym z okazji otwarcia Roku Eucharystii, Jan Paweł II podkreśla, że adoracja eucharystyczna poza Mszą św. winna stać się «szczególnym zadaniem dla pojedynczych wspólnot parafialnych i zakonnych» i zaprasza do trwania na długiej adoracji, zadośćuczyniąc naszą wiarą i miłością za zaniedbania, zapomnienia, a nawet zniewagi, jakich nasz Zbawiciel doznaje w tylu miejscach na świecie. Błogosławiony Jan Paweł II, podczas swojego długiego pontyfikatu, często zachęcał do pogłębiania osobistej i wspólnotowej kontemplacji podczas adoracji. Przypominał ponadto, że święty różaniec, rozumiany w «jego sensie głębokim, biblijnym i chrystocentrycznym», polecany w Liście apostolskim Rosarium Virginis Mariae, może być szczególną drogą odpowiedniej kontemplacji eucharystycznej, realizowanej razem z Maryją i w Jej szkole (cfr n. 18). Bracia i Siostry, adoracja jest mostem, świętą więzią między celebracją Eucharystii i konkretnym życiem każdego dnia. Eucharystia stanowi oczywiście centrum, ale trzeba umieć zatrzymać się, przyswoić ją, uczynić swoją w cichej adoracji dla przyjęcia owoców, które Eucharystia może przynieść w moim życiu osobistym. Adorować Boga oznacza także rozpoznać, że On jest jedynym Panem naszego życia, ze świadomością, że każda rzecz, jaką czynimy ostatecznie w Nim ma swój kres. Serce współczesnego człowieka jest wypełnione hałasem z powodu nadmiernej aktywności i niekiedy szalonego rytmu życia. Dlatego jeszcze bardziej konieczna staje się potrzeba ciszy, zatrzymania się nieco w celu nawiązania dialogu z Panem. Adorować Pana oznacza także Go słuchać. Pan kocha przemawianie do serca; pragnie abyśmy weszli w relację z Nim, abyśmy słuchali jego głosu i nauczyli się kochać, jak On nas Kocha. Adoracja eucharystyczna pomaga nam wejść – że tak powiem - w serca Boga. To właśnie stąd: z serca Boga i z Jego miłosierdzia, chrześcijanie czerpią siłę dla swojej misji, ewangelizacji i promowania wartości ludzkich, ponieważ tylko Bóg, tylko miłość boska, może dogłębnie i rzeczywiście przemienić świat. Pokazują to święci. Poprzez świadectwo chrześcijan Słowo Ewangelii promieniuje na społeczeństwo i kulturę (por. Mane nobiscum Dominum, 25). I w tym samym czasie modlitwa adoracyjna pozwala także przeżywać intensywniej, z większą świadomością i zaangażowaniem, celebracje eucharystyczne. Drodzy Przyjaciele! Po raz trzeci modlę się z Wami w Gdańsku-Zaspie. 16 czerwca 2007 r., wspominaliśmy razem XX° rocznicę wizyty pasterskiej Jana Pawła II w waszej Archidiecezji. 2 maja 2009 r., podczas uroczystej Eucharystii, poświęciłem Kościół pw. Bożej Opatrzności. Wkrótce, dziś wieczorem, w Katedrze Oliwskiej, będziemy dziękować Panu z okazji XXV° rocznicy wizyty niezapomnianego papieża Jana Pawła II. Chciałbym zakończyć słowami Papieża Benedykta XVI, wypowiedzianymi 1 maja 2011r., na Placu Świętego Piotra: «Błogosławiony jesteś umiłowany Papieżu Janie Pawle, ponieważ uwierzyłeś! Prosimy, byś nadal umacniał z nieba wiarę Ludu Bożego». Ta kaplica niech będzie także dopełnieniem testamentu duchowego Papieża Polaka. Niech się wznosi się w tym miejscu do Boga modlitwa pełna wiary i nadziei, wypraszająca z nieba obfite łaski przez wstawiennictwo Błogosławionego Jana Pawła II.
|
 |