Index   Back Top Print

[ EN  - LA ]

DICHIARAZIONE COMUNE
DELLA CHIESA CATTOLICA
E DELLA COMUNIONE ANGLICANA

Giovedì, 24 marzo 1966
Monastero di San Paolo presso la Basilica Ostiense

 

Hac in urbe Roma, unde a Sancto Gregorio PP. I missus est in Angliam Sanctus Augustinus, conditor Sedis Cantuariensis, quam omnes, qui nunc sunt, Anglicani quasi centrum suae Communionis christianae habent, Sanctissimus Dominus Paulus PP. VI et Reverendissimus et Honoratissimus Dominus Michael Ramsey, Archiepiscopus Cantuariensis, Communionis Anglicanae gerens personam, inter se covenerunt, ut fraterno animo salutem sibi impertirent.

Cuius congressionis in fine Deo omnipotenti gratias agunt, quod, Spiritu Sancto afflante, per hos annos proxime elapsos novus sensus christiane fraternitatis inter Ecclesiam Catholicam Romanam et Ecclesias Communionis Anglicanae est exortus.

Eadem congressione, die XXIII mensis Martii anno MCMLXVI habita, novus quidam efficitur gradus pertinens ad progressionem fraternae necessitudinis rationum, in christiana caritate innixarum, atque sincerorum conatuum, quibus obstacula, perfectam communionem ecclesiasticam impedientia, superentur.

Praecepto igitur Christi Domini obtemperare cupientes, qui discipulis suis mandavit, ut se invicem diligerent, declarant se in sinu Dei miserentissimi, eiusdem ope, ea cuncta deponere, quae huic praecepto caritatis praeteritis temporibus sunt refragata, et ad mentem Apostoli se accommodare, qui dixit: «Quae quidem retro sunt obliviscens, ad ea vero, quae sunt priora, extendens meipsum, ad destinatum persequor, ad bravium supernae vccationis Dei in Christo Iesu» (Phil. 3, 13-14).

Edicunt se exoptare, ut fideles utriusque Communionis eodem sensu reverentiae, bonae existimationis, amoris fraterni ducantur. Quam mutuam necessitudinem fovere ac provehere volentes, proponunt, ut inter Ecclesiam Catholicam Romanam et Communionem Anglicanam sedulo instituantur colloquia, quorum veluti fundamenta sint Evangelium et antiquae Traditiones utrisque communes, quaeque ad illam unitatem pro qua Christus oravit, in veritate perducant.

Colloquia illa non solum argumenta theologica comprehendent, veluti Sacram Scripturam, Traditionem, Liturgiam, sed etiam res illas, quae in vitae usu seu praxi ex utraque parte difficultates habent. Paulus PP. VI ac Archiepiscopus Cantuariensis noverunt quidem gravia obstacula, quae impediunt, ne perfecta communio fidei et vitae sacramentalis restituatur; nihilominus consentientes studiose agere constituunt, ut ex utraque Communione alteri alteros cum auctoritate attingant circa ea omnia, ad vitam ecclesialem spectantia, in quibus mutua opera apta sit ad consensionem et caritatem augendam, atque coniti, ut universae illae graves quaestiones solvantur, quae in mundo nostrae aetatis in Christum credentibus occurrunt.

Hac mutua opera, adiuvante Dei Patris gratia et Sancti Spiritus lumine, citius ad effectum deducatur precatio Domini Nostri Iesu Christi, qua pro unitate discipulorum suorum oravit, et hac progressione, quae fit ad unitatem, pax in humana consortione roboretur, quam solum concedere potest is, qui donat pacecm, «quae exsuperat omnem sensum»; haec vero pax una cum Benedictione Dei omnipotentis, Patris et Filii et Spiritus Sancti, cum omnibus hominibus maneat semper.

Apud S. Paulum extra moenia, die 24 Martii 1966.

                                                               



Copyright © Dicastero per la Comunicazione - Libreria Editrice Vaticana