Index   Back Top Print

[ IT  - PL  - PT ]

DISCORSO DI GIOVANNI PAOLO II
AI PELLEGRINI
DELLE DIOCESI DI TORUN E DROHICZYN (POLONIA)

Giovedì, 19 febbraio 1998

 

Drodzy Bracia i Siostry - pielgrzymi diecezji torunskiej,

1. Witam was i pozdrawiam serdecznie. Moje pozdrowienie kieruje przede wszystkim do ksiedza Biskupa Ordynariusza i dziekuje mu za slowo, jakie skierowal do mnie. Pozdrawiam równiez ksiedza Biskupa Pomocniczego, przedstawicieli duchowienstwa, osoby zakonne, a zwlaszcza Siostry Pasterki. Witam serdecznie pania Marszalek Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, przedstawicieli wladz województwa i miasta Torunia. Sprawiliscie mi wielka radosc tymi odwiedzinami, bo ziemia torunska, a zwlaszcza miasto Torun sa mi znane i drogie. Przybliza mi to miasto przede wszystkim postac wielkiego torunczyka - Mikolaja Kopernika, którego 525 rocznica urodzin przypada wlasnie w dniu dzisiejszym, 19 lutego. Jest on obecny w swiadomosci wszystkich Polaków, a zwlaszcza mieszkanców Torunia przez Uniwersytet jego imienia. Dziekuje wam równiez za dar, jaki przyniesliscie osobiscie dla Papieza. Od dzisiaj czuje sie jeszcze bardziej zwiazany z tym miastem i z wami. Bóg zaplac wszystkim!

Dzisiejsze spotkanie przypomina mi moja ostatnia pielgrzymke do Ojczyzny. Diecezja torunska byla przeciez w jakis szczególny sposób obecna w Zakopanem, gdzie odbyla sie beatyfikacja Marii Karlowskiej, zalozycielki Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrznosci Bozej. Wraz z cala wasza diecezja skladam dzieki Bogu za te beatyfikacje i za przyklad, jaki zostawila ta blogoslawiona naszej Ojczyznie i Kosciolowi w Polsce. Swoim zyciem, a zwlaszcza apostolska dzialalnoscia wsród kobiet, które doznaly nedzy materialnej i moralnej, ukazala, ze najwieksza wartoscia jest milosc, która nigdy nie mówi: «dosyc», i nigdy nie zatrzymuje sie w drodze. Taka milosc staje sie zródlem sluzby blizniemu, zwlaszcza temu najbardziej potrzebujacemu, z niej wyrasta równiez szacunek dla godnosci ludzkiej.

2. Kosciól i swiat stoi u progu Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. Takze wasza diecezja przygotowuje sie do tego Jubileuszu. W tej perspektywie szczególnego znaczenia nabiera wezwanie do nowej ewangelizacji, która nie moze byc tylko dzialaniem na zewnatrz, ale winna objac w pierwszym rzedzie zycie osobiste kazdego wierzacego. Nie mozna ewangelizowac, jezeli sie samemu nie jest przedmiotem ewangelizacji. Nauka Chrystusa jest bowiem jak skarb ukryty w roli (por.Mt 13, 44-45). Chodzi o to, aby umiec odkryc te wielkie i bezcenne wartosci, jakie ten skarb kryje w sobie, ukochac je, a potem dzielic sie tym skarbem z innymi. Aby do tego doszlo potrzebna jest wewnetrzna przemiana, która dokonuje sie w sercu przez modlitwe i udzial w sakramentach swietych, zwlaszcza w Sakramencie Pojednania i Eucharystii. Tylko czlowiek przemieniony, dla którego jedynym drogowskazem i przewodnikiem jest Chrystusowe prawo milosci i swiatlo Ducha Swietego, moze dokonac prawdziwej przemiany serc i umyslów innych ludzi, srodowiska, narodu czy swiata. Tylko «nowy czlowiek w Chrystusie» moze wniesc wklad w dzielo nowej ewangelizacji. Tak pojeta przemiana staje sie zródlem swiadectwa, na jakie czeka swiat. Streszcza sie ono przede wszystkim w dzielach milosierdzia, autentycznej solidarnosci z bliznimi, zwlaszcza z tymi najbardziej potrzebujacymi.

Dowiedzialem sie, ze darem waszej diecezji z okazji beatyfikacji jest Torunskie Centrum Caritas im. bl. Marii Karlowskiej. Jest ono owocem wspólpracy spoleczenstwa waszego miasta i bedzie sluzyc pomoca potrzebujacym. Centrum prowadzi stolówke dla ubogich, opiekuje sie ludzmi chorymi i dziecmi z biednych rodzin, uzycza schronienia bezdomnym i rodzinom dotknietym róznymi nieszczesciami. W osrodku tym, zgodnie z charyzmatem Zgromadzenia, pracuja Siostry Pasterki, których dzialalnosc rozciaga sie równiez na inne zaklady wychowawcze, opiekuncze i charytatywne. Czyz moze byc bardziej trafna odpowiedz na dar tej beatyfikacji? Jest to bowiem konkretny wklad w dzielo ewangelizacji, zgodnie ze slowami Chrystusa: «po tym wszyscy poznaja, zescie uczniami moimi, jesli bedziecie sie wzajemnie milowali» (J 13, 35).

3. Niech przyklad blogoslawionej Marii Karlowskiej przynosi owoce, zacheca i umacnia zwlaszcza tych, którzy obrali droge sluzby blizniemu. Niech staje sie natchnieniem dla duchownych i swieckich w realizacji duszpasterskich przedsiewziec i dzialalnosci apostolskiej.

Prosmy Ducha Swietego, aby udzielil wam swiatla na drodze wlasnego uswiecenia i wzmacnial wasze sily do wypelniania obowiazków osobistych, rodzinnych, duszpasterskich i spolecznych. Tylko dzieki lasce Ducha Swietego mozemy podejmowac dziela wielkie i niezwykle, ponosic ofiary i wyrzeczenia dla chwaly Bozej i zbawienia wlasnego.

Dziekuje wam za wasze modlitwy i prosze, abyscie zaniesli moje pozdrowienie waszym bliskim, którzy zostali w kraju, a zwlaszcza ludziom starszym i chorym. Wszystkim tu obecnym i calej Wspólnocie diecezji torunskiej z serca blogoslawie.

***

 

Drodzy Bracia i Siostry diecezji drohiczynskiej,

1. Serdecznie witam was na Watykanie i zarazem dziekuje za te odwiedziny. Pozdrawiam w sposób szczególny ksiedza Biskupa - Pasterza diecezji i dziekuje mu za slowa, jakie skierowal do mnie na poczatku tego spotkania. Pozdrawiam przedstawicieli duchowienstwa, takze wójtów i burmistrzów Gmin nalezacych do diecezji drohiczynskiej, jak równiez przedstawicieli wiernych Kosciola drohiczynskiego.

Niejednokrotnie spotykalem sie z pielgrzymami z waszej diecezji przy róznych okazjach, ale to spotkanie ma szczególny charakter. Przybywacie bowiem do Rzymu jako pielgrzymi, aby odwiedzic groby Apostolów. Tu, w Wiecznym Miescie, swiety Piotr i Pawel dali wspaniale swiadectwo Chrystusowi przez swoja meczenska smierc. Ich swiadectwo umacnia nasza wiare i staje sie zacheta na drodze do swietosci i wiernosci Bozym przykazaniom.

2. Swiety Pawel, zwracajac sie do wiernych Efezu nazywa ich «obywatelami swietych i domownikami Boga - zbudowanymi na fundamencie apostolów i proroków, gdzie kamieniem wegielnym jest sam Chrystus Jezus» (por. 2, 19-20). Te slowa odnosza sie takze do kazdego chrzescijanina, czyli do kazdego z nas, i gdy je teraz wypowiadam, przychodzi mi na mysl wasza diecezja drohiczynska i ziemia podlaska, rozlozona malowniczo nad brzegami Bugu. Jest to ziemia o glebokiej chrzescijanskiej tradycji, która tworzyli wasi dziadowie i ojcowie - cale pokolenia, które byly przed wami. Jestescie spadkobiercami tego bogatego dziedzictwa, które jest darem Bozej Opatrznosci. To przeciez na tej ziemi poniesli smierc za wiare meczennicy uniccy z Pratulina - blogoslawiony Wincenty Lewoniuk i dwunastu Towarzyszy. Ich przejmujace swiadectwo chowa gleboko w pamieci Kosciól na Podlasiu. Jakze wielu bylo na waszej ziemi tych znanych i nieznanych swiadków wiary, którzy zlozyli ofiare z zycia w obronie Chrystusa. Jest to wielkie i wstrzasajace martyrologium, o którym trzeba ciagle pamietac.

Chcialbym równiez wspomniec inne, drogie waszemu sercu postaci: blogoslawionego Honorata Kozminskiego, sluge Bozego biskupa Zygmunta Lozinskiego - nieustraszonego i ofiarnego pasterza najpierw diecezji minskiej, a pózniej pinskiej, sluge Bozego ksiedza Ignacego Klopotowskiego - zalozyciela Sióstr Loretanek oraz sluge Bozego ksiedza Antoniego Beszta-Borowskiego. Trzeba dolaczyc do nich takze postaci naszych bohaterów narodowych: Tadeusza Kosciuszke, Romualda Traugutta, a takze naszego wieszcza narodowego Adama Mickiewicza, którego dwusetna rocznice urodzin w tym roku obchodzimy. Byli oni z ta ziemia Podlasia scisle zwiazani, posród tego ludu zyli i ksztaltowali swoja osobowosc i powolanie, przygotowujac sie do waznych zadan, jakie postawila przed nimi Opatrznosc Boza. Niech to wielkie dziedzictwo ubogaca was wewnetrznie i staje sie natchnieniem dla tych wszystkich, którzy sluza Kosciolowi i naszej Ojczyznie.

3. Wielkim wydarzeniem w zyciu Kosciola drohiczynskiego byl Synod Diecezjalny, który zakonczyl sie w dniu 25 maja 1997 r. Synod ten wyznaczyl wam zadania nowej ewangelizacji u progu roku 2000 po narodzeniu Chrystusa. Zycze, aby przyniósl on oczekiwane owoce, do których nalezy przede wszystkim poglebienie zycia chrzescijanskiego oraz ozywienie aktywnosci apostolskiej Ludu Bozego. Nowa ewangelizacja wymaga bowiem udzialu katolików swieckich w zyciu Kosciola. Dlatego ciesze sie, ze w waszej diecezji dziala i rozwija sie Akcja Katolicka a takze Uniwersytet Ludowy, który ma duza popularnosc.

Moi drodzy, polecam was wszystkich tu obecnych i caly Kosciól drohiczynski Chrystusowi - Odkupicielowi czlowieka. On bowiem jest «kamieniem wegielnym». Na Nim budujcie swoje zycie osobiste, rodzinne i spoleczne, abyscie mogli «stanowic mieszkanie Boga przez Ducha» (Ef 2, 22). Na trud nowej ewangelizacji z serca wam blogoslawie i prosze, abyscie to blogoslawienstwo przekazali waszym najblizszym i wszystkim moim Rodakom.

   



Copyright © Dicastero per la Comunicazione - Libreria Editrice Vaticana