Drodzy Bracia i Siostry, dobrej niedzieli!

Dziś jest wielkie święto Kościoła Rzymu, który narodził się ze świadectwa Apostołów Piotra i Pawła i został użyźniony ich krwią oraz krwią licznych męczenników. Także w naszych czasach, na całym świecie są chrześcijanie, którzy za sprawą Ewangelii stają się wielkoduszni i odważni, nawet za cenę życia. Tak więc istnieje ekumenizm krwi, niewidzialna, a głęboka jedność Kościołów chrześcijańskich, które wszak nie żyją jeszcze w pełnej i widzialnej komunii ze sobą. Dlatego w to podniosłe święto chcę potwierdzić, że moja posługa biskupia jest służbą dla jedności i że Kościół Rzymu jest zobowiązany przez krew świętych Piotra i Pawła, do służenia komunii wszystkich Kościołów.

Skałą, od której Piotr otrzymuje także swoje imię, jest Chrystus. Kamień odrzucony przez ludzi, a który Bóg uczynił kamieniem węgielnym. Ten Plac i Bazyliki Papieskie św. Piotra i św. Pawła mówią nam, że to przemienienie ciągle trwa. Znajdują się one na obrzeżach niegdysiejszego miasta, „za murami”, jak mówi się do dziś. To, co nam się jawi jako wielkie i chwalebne, wcześniej było odrzucone i wypędzone, gdyż było sprzeczne z mentalnością świata. Ten, kto postępuje za Jezusem, idzie drogą Błogosławieństw, gdzie ubóstwo w duchu, cichość, miłosierdzie, łaknienie i pragnienie sprawiedliwości, działanie na rzecz pokoju spotykają się z oporem, a nawet z prześladowaniem. A jednak chwała Boga jaśnieje w Jego przyjaciołach i kształtuje ich na drodze od nawrócenia do nawrócenia.

Drodzy bracia i siostry, przy grobach Apostołów, będących od tysiącleci celem pielgrzymek, my również odkrywamy, że możemy żyć od nawrócenia do nawrócenia. Nowy Testament nie ukrywa błędów, sprzeczności, grzechów ludzi, których czcimy jako największych Apostołów. Ich wielkość w istocie została ukształtowana przez przebaczenie. Zmartwychwstały niejeden raz szedł po nich, żeby ich sprowadzić na swoją drogę. Jezus nigdy nie wzywa tylko jeden raz. Właśnie dlatego wszyscy możemy mieć zawsze nadzieję, jak nam o tym przypomina także Jubileusz.

Jedność w Kościele i Kościołów ze sobą, bracia i siostry, karmi się przebaczeniem i wzajemnym zaufaniem. Począwszy od naszych rodzin i od naszych wspólnot. Skoro bowiem Jezus nam ufa, również my możemy sobie ufać, jedni drugim, w Jego imię. Niech Apostołowie Piotr i Paweł wraz z Maryją Panną orędują za nami, żeby w tym rozdartym świecie Kościół był domem i szkołą komunii.

____________________________

Po modlitwie Anioł Pański:

Drodzy Bracia i Siostry!

Zapewniam o mojej modlitwie za społeczność liceum „Barthélémy Boganda” w Bangui, w Republice Środkowoafrykańskiej, pogrążoną w żałobie po tragicznym wypadku, w którym zginęło wielu uczniów, a liczni zostali ranni. Niech Pan pocieszy rodziny i całą wspólnotę!

Pozdrowienia kieruję do was wszystkich, a dziś w sposób szczególny do wiernych Rzymu, w święto Świętych Patronów! Pełne serdeczności myśli kieruję do proboszczów i wszystkich kapłanów posługujących w rzymskich parafiach – z wdzięcznością i zachętą do dalszej posługi.

W tę uroczystość obchodzimy również Dzień Świętopietrza, który jest znakiem łączności z Papieżem oraz uczestnictwa w jego apostolskiej posłudze. Serdecznie dziękuję wszystkim, którzy swoim darem wspierają moje pierwsze kroki jako Następcy Piotra.

Błogosławię wszystkich uczestników wydarzenia pod nazwą „Quo Vadis?”, którzy odwiedzają w Rzymie miejsca związane z pamięcią o świętych Piotrze i Pawle. Dziękuję wszystkim, którzy z zaangażowaniem zorganizowali tę inicjatywę, pomagającą poznawać i czcić Świętych Patronów Rzymu.

Pozdrawiam wiernych z różnych krajów, którzy przybyli, aby towarzyszyć swoim Arcybiskupom Metropolitom, którzy dzisiaj otrzymali paliusz. Pozdrawiam pielgrzymów z Ukrainy – zawsze modlę się za wasz naród – z Meksyku, Chorwacji, Polski, Stanów Zjednoczonych Ameryki, Wenezueli, Brazylii, Chór Świętych Piotra i Pawła z Indonezji, a także licznych wiernych z Erytrei mieszkających w Europie; grupy z Martiny Franca, Pontedera, San Vendemiano i Corbetta; ministrantów z Santa Giustina in Colle i młodzież z Sommariva del Bosco.

Dziękuję Lokalnemu Stowarzyszeniu Promocji (wł. Pro Loco) Miasta Stołecznego Rzymu oraz artystom, którzy przygotowali dywan kwiatowy na Via della Conciliazione i na Placu Piusa XII. Bardzo dziękuję!

Pozdrawiam Guanelliańskich Współpracowników ze środkowo-południowych Włoch, Stowarzyszenie Wolontariuszy z Chiari, rowerzystów z Fermo i Varese, grupę sportową Aniene 80 oraz pielgrzymów z „Connessione Spirituale” (“Więzi Duchowej”).

Siostry i bracia, nie przestawajmy modlić się, aby wszędzie umilkła broń i aby poprzez dialog podejmowano działania na rzecz pokoju.

Życzę wszystkim dobrej niedzieli!