Bracia i Siostry, dobrej niedzieli!

W dniu rocznicy poświęcenia Bazyliki Laterańskiej kontemplujemy tajemnicę jedności i wspólnoty z Kościołem Rzymu, powołanym do bycia matką, która troskliwie opiekuje się wiarą i wędrówką chrześcijan rozsianych po całym świecie.

Jak wiemy, Katedra diecezji rzymskiej i siedziba Następcy Piotra, jest nie tylko dziełem o niezwykłej wartości historycznej, artystycznej i religijnej, ale stanowi również centrum napędowe wiary powierzonej i strzeżonej przez Apostołów oraz jej przekazywania na przestrzeni dziejów. Wielkość tej tajemnicy rozbłyska również w artystycznym blasku budowli, która dokładnie w nawie głównej mieści dwanaście wielkich posągów Apostołów, pierwszych naśladowców Chrystusa i świadków Ewangelii.

Odwołuje się to do spojrzenia duchowego, które pomaga nam wyjść poza aspekt zewnętrzny, aby w tajemnicy Kościoła uchwycić coś więcej niż tylko miejsce, przestrzeń fizyczną, budowlę wzniesioną z kamienia. Rzeczywiście, jak przypomina nam Ewangelia we fragmencie, który opowiada o oczyszczeniu dokonanym przez Jezusa w Świątyni Jerozolimskiej (por. J 2, 13-22), prawdziwym sanktuarium Boga jest Chrystus, umarły i zmartwychwstały. On jest jedynym Pośrednikiem zbawienia, jedynym Odkupicielem, Tym, który łącząc się z naszym człowieczeństwem i przemieniając nas swoją miłością, stanowi szeroko otwierającą się dla nas bramę (por. J 10, 9), i prowadzi nas do Ojca.

I my, z Nim zjednoczeni, również jesteśmy żywymi kamieniami tej duchowej budowli. Jesteśmy Kościołem Chrystusa, Jego Ciałem, Jego członkami powołanymi do szerzenia na świecie Jego Ewangelii miłosierdzia, pocieszenia i pokoju poprzez kult duchowy, który musi przede wszystkim jaśnieć w naszym świadectwie życia.

Bracia i siostry, to właśnie za pomocą tego duchowego spojrzeniu musimy ćwiczyć nasze serca. Wielokrotnie kruchości i błędy chrześcijan, wraz z wieloma frazesami i uprzedzeniami, uniemożliwiają nam dostrzeżenie bogactwa tajemnicy Kościoła. Jego świętość nie opiera się bowiem na naszych zasługach, ale na tym, że „Pan nigdy nie cofnął swego oddania się nam” i nadal „na naczynie swojej obecności ciągle na nowo także i w paradoksalnej miłości wybiera brudne ręce ludzi” (J. Ratzinger, Introduzione al cristianesimo, Brescia 2005, 331) [1].

Podążajmy więc w radości bycia świętym Ludem, który Bóg wybrał, i wzywajmy Maryję, Matkę Kościoła, aby pomogła nam przyjąć Chrystusa i towarzyszyła nam swoją wstawiennictwem.

____________________________

Po modlitwie Anioł Pański:

Drodzy Bracia i Siostry!

Wyrażam bliskość wobec mieszkańców Filipin dotkniętych gwałtownym tajfunem: modlę się za zmarłych i ich rodziny, za rannych i ewakuowanych.

Dzisiaj Kościół we Włoszech obchodzi Dzień Dziękczynienia. Przyłączam się do przesłania biskupów, zachęcającego do odpowiedzialnej troski o ziemię, przeciwdziałania marnotrawstwu żywności i stosowania zasad zrównoważonego rolnictwa. Dziękujmy Bogu za „naszą siostrę, matkę ziemię” (św. Franciszek, Pieśń słoneczna albo pochwała stworzeń) oraz za wszystkich, którzy ją uprawiają i strzegą!

Serdecznie pozdrawiam wszystkich was, Rzymian oraz pielgrzymów z Włoch i wielu innych części świata, a w szczególności: młodych jezuitów z Polski, wiernych przybyłych z Warszawy i Gdańska w Polsce, z Newark i Kearny w Stanach Zjednoczonych, z Toledo i Galapagar w Hiszpanii oraz z Londynu, a także chór Regensburger Domspatzen.

Pozdrawiam członków Akcji Katolickiej archidiecezji genueńskiej oraz grupy parafialne z: Cava Manara, Mede, Vibo Marina, Sant’Arcangelo di Potenza, Noto, Pozzallo i Avola, Cesenatico, Mercato San Severino, Crespano del Grappa i Noventa Padovana. Pozdrawiam grupę Manifestazioni Storiche del Lazio [Rekonstrukcji Historycznych Lacjum] oraz wolontariuszy Banku Żywności, którzy w najbliższą sobotę, w przeddzień Światowego Dnia Ubogich, zorganizują zbiórkę żywności.

Wyrażam głębokie uznanie dla wszystkich, którzy na każdym szczeblu angażują się w budowanie pokoju w różnych regionach doświadczonych przez wojnę. W ostatnich dniach modliliśmy się za zmarłych, a wśród nich, niestety, jest wielu zabitych w walkach i bombardowaniach, mimo że byli to cywile, dzieci, osoby starsze i chorzy. Jeśli naprawdę chcemy uczcić ich pamięć, należy doprowadzić do zawieszenia broni i dołożyć wszelkich starań, aby podjąć negocjacje.

Wszystkim życzę miłej niedzieli.

____________________________

[1] Tłum. pol.: Joseph Ratzinger, Wprowadzenie w chrześcijaństwo, tłum. Zofia Włodkowa, Kraków 2012, s. 359-360.