W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Pokój z wami!

Drodzy Bracia w biskupstwie!
Drodzy Księża, Zakonnicy i Siostry Zakonne!
Drodzy Katolicy z Rosji!

Serdecznie pozdrawiam wszystkich was, którzy przybyliście na pielgrzymkę jubileuszową. Rzeczywiście, Rok Święty, który przeżywa obecnie Kościół katolicki, zachęca do pielgrzymowania, ponieważ „wyruszanie w drogę jest typowe dla tych, którzy poszukują sensu życia” (Bulla Spes non confundit, 5). W tym czasie widzimy tysiące ludzi przemierzających ulice Wiecznego Miasta, chcących przejść przez Drzwi Święte, zatrzymać się przy grobach Apostołów i Męczenników i napełnić serca nadzieją na licznych ścieżkach wiary, które przeplatają się w Rzymie.

Wasza obecność wpisuje się w drogę wielu pokoleń, które chciały odwiedzić te miejsca, gdzie bije serce chrześcijańskiej duszy, gdzie splatają się wydarzenia wiary – otrzymanej i przekazywanej od czasów apostolskich, z której czerpało obficie wiele narodów i ludów i dzięki której żyją one do dziś – z troskami i obowiązkami codziennego życia. Obok zabytków starożytnej cywilizacji rzymskiej wznoszą się bazyliki, kościoły, klasztory i wiele innych namacalnych znaków żywej wiary, zakorzenionej w sercach ludzi, zdolnej przemieniać sumienia i motywować do dobra. W ten sposób miasto to może być symbolem życia ludzkiego, w którym przeplatają się „ruiny” przeszłych doświadczeń, niepokoje, niepewności i obawy oraz wiara, która każdego dnia wzrasta i staje się czynna poprzez miłość, a także nadzieja, która nie zawodzi i dodaje otuchy, ponieważ nawet na ruinach, pomimo grzechu i wrogości, Pan może zbudować nowy świat i odnowione życie. Świątynie Rzymu przywołują rzeczywistość duchową: poprzez sakrament chrztu również my jesteśmy „niby żywe kamienie, budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, miłych Bogu przez Jezusa Chrystusa” (1 P 2, 5).

Drodzy bracia i siostry, tak, to prawda, każdy z nas jest żywym kamieniem w budowli Kościoła. Każdy kamień, nawet najmniejszy, umieszczony przez Pana we właściwym miejscu, odgrywa ważną rolę dla stabilności całej konstrukcji. Sam Pan Jezus dodawał otuchy swoim uczniom: „Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo” (Łk 12, 32).

Po tej jubileuszowej pielgrzymce powrócicie do waszego kraju i będziecie wezwani do kontynuowania drogi chrześcijańskiego życia – pasterze i wierni razem – nie zapominając, że wszyscy jesteście odpowiedzialni za wasz lokalny Kościół, „jeden drugiego brzemiona niosąc” (por. Ga 6,2). Z waszych rodzin, parafii i diecezji niech płynie przykład miłości, braterstwa, solidarności i wzajemnego szacunku dla wszystkich ludzi, wśród których żyjecie, pracujecie i studiujecie. W ten sposób można rzeczywiście rozniecić ogień chrześcijańskiej miłości, zdolny ogrzać nawet najbardziej zatwardziałe serca.

Najmilsi, minął już prawie rok od chwili, gdy Papież Franciszek pobłogosławił ikonę Salus Populi Romani i podarował ją waszemu Kościołowi lokalnemu, aby stała się znakiem Roku Świętego. Niech peregrynacja tej ikony po diecezjach katolickich Rosji będzie źródłem otuchy dla was, dla waszych rodzin, a zwłaszcza dla osób chorych i cierpiących. Niech będzie ona również zaproszeniem do czerpania nadziei ze spotkania z Bogiem poprzez modlitwę, czytanie Pisma Świętego, pomoc potrzebującym i słowa pocieszenia. Najświętsza Maryja Panna, Matka Boża i Królowa Pokoju, która zawsze poprzedza nas w pielgrzymce wiary i nadziei, niech wspiera was na drodze waszego powołania i życia chrześcijańskiego! Pamiętam o was w moich modlitwach i z serca wam błogosławię!