W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Pokój z wami!

Drodzy Bracia i Siostry!

Cieszę się, że mogę spotkać się z wami dzień po kanonizacji siedmiorga nowych świętych, z którymi jesteście z różnych powodów bardzo związani. Pozdrawiam każdego z was, a w szczególności Kardynałów, Biskupów, Przełożonych zakonnych i obecne tu Władze cywilne. Radosne i uroczyste wydarzenie, które wczoraj świętowaliśmy, przypomina nam, że wspólnota Kościoła obejmuje wszystkich wiernych, w przestrzeni i w czasie, w każdym języku i każdej kulturze, jednocząc nas jako Lud Boży, ciało Chrystusa i świątynię Ducha Świętego.

Mężczyźni i kobiety, których wczoraj ogłosiliśmy świętymi, są dla nas wszystkich świetlistymi znakami nadziei, ponieważ oddali swoje życie w miłości Chrystusa i braci.

Wszyscy dzielimy radość ukochanego narodu ormiańskiego, patrząc na świętość męczennika biskupa Ignatiusa Maloyana. Był on pasterzem według serca Chrystusa i w czasach wielkich trudności nie opuścił swojej trzody, ale raczej zachęcał ją do umacniania się w wierze. Kiedy poproszono go, aby wyrzekł się swojej wiary w zamian za wolność, nie wahał się wybrać swojego Pana, nawet jeśli oznaczało to przelanie własnej krwi dla Boga. To sprawia, że z czułością myślę o narodzie ormiańskim, rzeźbiącym krzyż w kamieniu jako znak swojej wiary mocnej i solidnej jak skała. Niech wstawiennictwo nowego świętego odnowi żarliwość wierzących i przyniesie owoce pojednania i pokoju dla wszystkich.

Możemy dostrzec głęboką wiarę mieszkańców Papui-Nowej Gwinei, odzwierciedloną w postaci św. Petera To Rota, który stanowi dla nas inspirujący przykład wytrwałości i męstwa w głoszeniu prawd Ewangelii w obliczu trudności i wyzwań, a nawet zagrożeń dla życia. Chociaż był zwykłym katechistą, wykazał się niezwykłą odwagą, ryzykując własnym życiem, aby potajemnie wykonywać swoją posługę apostolską, ponieważ jego działalność duszpasterska była zakazana przez siły okupacyjne podczas II wojny światowej. Jednocześnie, gdy władze te zezwoliły na praktykowanie poligamii, św. Peter To Rot stanowczo obronił świętość małżeństwa i zmierzył się nawet z niektórymi wpływowymi osobami. Posłuchajmy jego słów wypowiedzianych w obliczu wrogości: „To dla nas bardzo trudny czas i wszyscy się boimy. Ale Bóg, nasz Ojciec, jest z nami i troszczy się o nas. Musimy modlić się i prosić Go, aby zawsze był z nami”. Drodzy bracia i siostry, niech przykład św. Piotra To Rota zachęci nas do obrony prawd wiary, nawet kosztem osobistego poświęcenia, i do nieustannego powierzania się Bogu w naszych próbach.

Drodzy bracia i siostry, 7 października tego roku biskupi Wenezueli opublikowali list z okazji radosnego wydarzenia, jakim było wyniesienie na ołtarze dwojga dzieci ich ukochanej ojczyzny: św. José Gregoria Hernándeza i św. Carmen Rendiles, prosząc Pana, aby byli oni silnym bodźcem dla wszystkich Wenezuelczyków do zjednoczenia się i uznania się za dzieci i braci tej samej ojczyzny, rozważając w ten sposób teraźniejszość i przyszłość w świetle cnót, którymi ci święci żyli w sposób heroiczny.

Należy zadać sobie pytanie: jakie są owe cnoty, które powinny nas motywować? Z pewnością – wiara. Bóg był obecny w ich życiu i przemieniał je, sprawiając, że prosta egzystencja zwykłego człowieka, takiego jak każdy z nas, stała się światłem oświetlającym wszystkich nowym blaskiem w codziennym życiu. Następnie, bez wątpienia, cnota nadziei: jeśli Bóg jest naszą wieczną nagrodą, nasze wysiłki i zmagania nie mogą kończyć się na osiągnięciu celów, które są nie tylko niegodne i poniżające, ale także ulotne. Wreszcie – miłość, która rodzi się z przyjmowania i dzielenia się otrzymanym darem, która pozwala nam odkryć prawdziwy sens życia i wzywa nas budowania jej poprzez służbę chorym, ubogim, najmniejszym.

Jak więc refleksja nad tymi cnotami może nam pomóc w obecnej sytuacji? Może sprawić, że patrząc na te dwie wielkie postacie, dostrzeżemy w nich przede wszystkim osoby bardzo podobne do nas, przeżywające problemy, które nie są nam obce, i które sami możemy rozwiązać tak jak oni, idąc za ich przykładem. Ponadto, biorąc pod uwagę, że osoby żyjące obok mnie – tak jak ja, tak jak oni – są powołane do tej samej świętości, muszę więc postrzegać je przede wszystkim jako braci, których należy szanować i kochać, dzieląc z nimi drogę życia, wspierając się w trudnościach i budując razem z radością królestwo Boże.

Chwalimy również Pana za s. Marię Troncatti, świętą salezjankę, która poświęciła swoje życie służbie rdzennej ludności Ekwadoru. Łącząc kompetencje medyczne z pasją do Chrystusa, ta hojna misjonarka leczyła ciała i serca tych, którym pomagała, z miłością i siłą czerpanymi z wiary i modlitwy. Jej niezmordowane dzieło jest dla nas przykładem miłości, która nie poddaje się trudnościom, ale przekształca je w okazje do bezinteresownego i całkowitego oddania się innym.

W swojej opatrzności Bóg obdarzył Kościół s. Vincenzą Marią Poloni, założycielką Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia. Jej charyzmat jest świadectwem współczucia Jezusa wobec chorych i wykluczonych. Wzbogacając swoje zaangażowanie społeczne głęboką duchowością eucharystyczną i pobożnością maryjną, św. Vincenza zachęca nas do wytrwałości w codziennej służbie najsłabszym: właśnie tam kwitnie świętość życia!

Przemiana, jaką łaska Boża dokonuje w sercu, szczególnie intensywny przykład znajduje w osobie Bartolo Longo. Nawróciwszy się z życia dalekiego od Boga, poświęcił całą swoją energię dziełom miłosierdzia co do ciała i co do duszy, promując wiarę w Chrystusa i miłość do Maryi poprzez miłość do sierot, ubogich i zrozpaczonych. Sanktuarium w Pompejach, wdzięczne swojemu Założycielowi, strzeże i szerzy żarliwość św. Bartolo, apostoła Różańca: z całego serca polecam tę modlitwę wszystkim, kapłanom, zakonnikom, rodzinom, młodzieży. Kontemplując tajemnice Chrystusa ze spojrzeniem Maryi, dzień po dniu przyswajamy Ewangelię i uczymy się ją praktykować.

Drodzy pielgrzymi, życzę wam powrotu do waszych krajów z sercem wypełnionym wdzięcznością i gorącym pragnieniem naśladowania nowych świętych. Niech ich wstawiennictwo wam towarzyszy, a ich przykład niech was inspiruje. Z wdzięcznością udzielam wam wszystkim Apostolskiego Błogosławieństwa.