Drodzy Młodzi, dzień dobry i witajcie!

Zostaliście zaproszeni do udziału w Międzynarodowym Młodzieżowym Organie Doradczym (International Youth Advisory Body – IYAB). Organ ten, związany z Dykasterią ds. Świeckich, Rodziny i Życia, ma na celu zwrócenie uwagi Stolicy Apostolskiej na „punkt widzenia ludzi młodych” w różnych kwestiach, znajdujących się w sercu misji Kościoła. Dziękuję wam za waszą gotowość i podjęte w ciągu ostatnich kilku dni wysiłki na rzecz dialogu i dyskusji, mające na celu wniesienie waszego wkładu w pracę współpracowników Papieża w Kurii Rzymskiej. Chciałbym podzielić się z wami trzema krótkimi refleksjami na temat uczestnictwa, synodalności i misji.

Uczestnictwo

Aby wykonać swoje zadanie, jesteście przede wszystkim wezwani do uznania, że uczestniczycie w życiu i misji Kościoła. Jak dobrze wiecie, jest to misja powszechna, co oznacza, że skierowana jest do wszystkich mężczyzn i kobiet, z każdego zakątka świata, z każdej kultury i sytuacji społecznej. Skąd bierze się autentyczne uczestnictwo w życiu Kościoła? Powiedziałbym, że wynika ono z bliskości Serca Chrystusa. Ma ono zatem źródło duchowe, a nie ideologiczne czy polityczne.

Tuż przed śmiercią Jezus modlił się do Ojca, jak opisuje to Ewangelia św. Jana: „Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno” (J 17, 20-21). Jezus nie interesuje się tylko wąskim gronem uczniów stojących przed Nim; patrzy dalej. Jego myśli zwracają się ku wszystkim ludziom, także tym, którzy są daleko i tym, którzy pojawią się w przyszłości. Chciałby, aby wszyscy byli otwarci na przesłanie zbawienia, które przyniosą Jego uczniowie, i aby wszyscy odkryli w Nim jedność wiary i wzajemnej miłości. Krótko mówiąc, Pan zawsze nosi w swoim sercu cały świat. To jest źródłem uczestnictwa.

Ci, którzy są blisko Jezusa, którzy stają się Jego przyjaciółmi przez modlitwę, sakramenty i codzienne życie, zaczynają odczuwać to, co On odczuwa. Zaczynają nosić w swoich sercach cały świat: nic nie jest im obce i żadna osoba nie jest im obojętna. Są zaniepokojeni i poruszeni cierpieniem innych, ich potrzebami i aspiracjami. To rodzi pragnienie uczestnictwa, bycia częścią powszechnej misji Kościoła, która jest skierowana do każdego. To zaangażowanie jest również znakiem ludzkiej i duchowej dojrzałości. Podczas gdy dzieci troszczą się tylko o własne potrzeby, osoby dojrzałe potrafią dzielić problemy innych i traktować je jak własne.

Wy również jesteście powołani do tej dojrzałości i zaproszeni do „zanurzenia się” w Chrystusie, abyście mogli czuć tak, jak On czuje, i widzieć tak, jak On widzi. W szczególny sposób interesują was nadzieje, marzenia i trudności młodych ludzi, wszystkich młodych ludzi naszych czasów. Zachęcam was, abyście patrzyli na nich z takim samym współczuciem, jak Chrystus, i starali się wyobrazić sobie, w jaki sposób Kościół, zainspirowany wiarą, może wyjść im naprzeciw.

Synodalność

Drugim aspektem jest synodalność. Wiecie, że synodalność jest jednym ze sposobów wprowadzania w praktykę natury Kościoła jako wspólnoty. Na wzór Trójcy Świętej, Kościół również jest wspólnotą osób, wspólnotą wiernych w każdym wieku, mówiących różnymi językami i pochodzących z różnych narodów, którzy wspólnie wędrują, ubogacając się nawzajem i dzieląc się swymi duchowymi darami.

W Kościele synodalnym chcemy zatem słuchać tego, co Duch Święty mówi do ludzi młodych; chcemy przyjmować ich charyzmaty, dary właściwe dla ich wieku i wrażliwości.

Młodzi ludzie w Kościele synodalnym są również wezwani do przemawiania w imieniu swoich rówieśników. Przez was chcemy usłyszeć głosy słabych, ubogich i samotnych, uchodźców i tych, którzy mają trudności z integracją społeczną lub dostępem do możliwości edukacyjnych. Zbyt często głosy te są zagłuszane przez zgiełk osób wpływowych, odnoszących sukces i żyjących w „ekskluzywnych” realiach.

Jednocześnie, dla młodych ludzi Kościół synodalny stanowi również wyzwanie, można powiedzieć, że jest pewnym katalizatorem, ponieważ zachęca ich do tego, by wiary nie przeżywali w izolacji. Wiadomo, że w ostatnich latach wielu młodych ludzi zbliżyło się do wiary za pośrednictwem mediów społecznościowych, udanych programów i popularnych w Internecie chrześcijańskich świadków. Niebezpieczeństwo polega na tym, że wiara odkryta w Internecie ogranicza się do indywidualnych doświadczeń, które mogą być intelektualnie i emocjonalnie uspokajające, ale nigdy nie są „ucieleśnione”.  Takie doświadczenia pozostają „bezcielesne”, oderwane od „ciała eklezjalnego”. Nie są też przeżywane wspólnie z innymi w rzeczywistych sytuacjach, w relacjach lub w dzieleniu się. Zbyt często algorytmy mediów społecznościowych tworzą jedynie forum dla poszczególnych osób, wychwytując osobiste preferencje i upodobania, a następnie „odsyłając je z powrotem” w powiększonej i wzbogaconej formie, wraz z atrakcyjnymi propozycjami. Jednak każdy pozostaje sam ze sobą, jako więzień własnych inklinacji i projekcji.

W tym sensie doświadczenia synodalności przełamują bariery własnego „ja” i zachęcają młodych ludzi do stania się prawdziwymi członkami rodziny Jezusa Chrystusa. Pozwalają nam „przeżywać wiarę razem i wyrażać naszą miłość w życiu wspólnotowym, dzieląc z innymi młodymi nasze uczucia, czas, wiarę i nasze niepokoje. Kościół oferuje wiele różnych przestrzeni, by przeżywać wiarę we wspólnocie, ponieważ razem wszystko jest łatwiejsze” (Posynodalna adhort. apost. Christus vivit, 164).

Misja

Ostatnim aspektem jest misja.  Autentyczna synodalność prowadzi do misji.  Rzeczywiście, działanie Ducha Świętego leży w sercu synodalności.  Nie chodzi tu o zasady regulujące przebieg spotkań.  Chodzi raczej o stworzenie przestrzeni dla działania Boga poprzez słuchanie Ducha.  Duch Święty zawsze stara się prowadzić nas do całej prawdy (por. J 16, 13), abyśmy coraz głębiej przyjmowali Jezusa, który jest Prawdą. Duch przypomina nam wszystko, co Jezus nam powiedział (por. J 14, 26) i sprawia, że Jego słowa są aktualne również dzisiaj. Duch prowadzi nas zatem ku misji.

Będziecie mieli również okazję doświadczyć, jak wspólna modlitwa, słuchanie i dyskusja mogą pomóc wam zrozumieć, w jaki sposób Ewangelię uczynić obecną w dzisiejszym świecie.  Rzeczywiście, rozeznanie kościelne dotyczące misji oznacza zrozumienie, w każdej epoce, jak każdemu nieść Ewangelię.

Wszystko to wymaga od was, ludzi młodych, otwartych serc, gotowych słuchać zarówno „natchnień” Ducha Świętego, jak i głębokich „aspiracji” każdej osoby.  Musicie spojrzeć poza pozory, aby szukać prawdziwych odpowiedzi, nadających sens życiu.  Musicie mieć serca otwarte na Boże wezwanie, niepochłonięte własnymi planami, gotowe do zrozumienia i współczucia, zanim wydacie osąd.  Pojęcie misji oznacza również wolność od strachu, ponieważ Pan uwielbia wzywać nas do wytyczania nowych dróg.  W tym sensie, jako młodzi ludzie, możecie być liderami kreatywności i odwagi.

Dziękuję wam zatem za wkład, jaki wniesiecie w misję, która zapewni nową energię i impet misyjnemu sercu Kościoła. Wasza organizacja jest bowiem częścią szerszego ruchu duchowego, obejmującego Światowe Dni Młodzieży, regularną posługę duszpasterską wobec młodzieży i nowe ruchy młodzieżowe, i sprawiającego, że Kościół pozostaje wiecznie młody.

Drodzy młodzi, reprezentujecie wielu swoich rówieśników i dzięki wam oni również mogą „przemawiać” do Kościoła. Bądźcie pewni, że wasz głos jest słyszalny i traktowany poważnie. Wasza obecność i wkład są nieocenione. Niech Duch Święty was prowadzi, oświeca i umacnia w radości chrześcijańskiego świadectwa. 

A teraz udzielę wam płynącego z serca błogosławieństwa.