Na zakończenie tej celebracji pragnę wyrazić wdzięczność diecezji, prowincji i miastu Asti – dziękuję za gorące przyjęcie, jakie mi zgotowaliście! Bardzo wdzięczny jestem władzom cywilnym i religijnym, również za przygotowania, dzięki którym była możliwa ta upragniona wizyta. Wam wszystkim pragnę powiedzieć, że a la fame propri piasi’ encuntreve! [sprawiło mi przyjemność spotkanie z wami]; i życzyć wam: ch’a staga bin! [miejcie się dobrze!].

Szczególne pozdrowienie i uścisk chciałbym skierować do młodzieży – dziękuję za to, że przybyliście tak licznie. Od ubiegłego roku właśnie w uroczystość Chrystusa Króla obchodzony jest w Kościołach partykularnych Światowy Dzień Młodzieży. Temat, taki sam jak najbliższego Światowego Dnia Młodzieży w Lizbonie – do uczestnictwa, w którym raz jeszcze zapraszam – brzmi: „Maryja wstała i poszła z pośpiechem” (Łk 1, 39). Matka Boża uczyniła to, gdy była młoda, i mówi nam, że tajemnica pozostania młodym kryje się właśnie w tych dwóch czasownikach - wstać i iść. Lubię myśleć o Matce Bożej, która poszła z pośpiechem, poszła właśnie z pośpiechem, poszła pośpiesznie, i często modlę się do Niej, do Matki Bożej: „Ale pospiesz się z rozwiązaniem tego problemu!”. Wstać i iść – nie trwać w bezruchu, myśląc o sobie, marnując życie na pogoń za wygodami lub najnowszą modą, ale dążyć ku Górze, wyruszać w drogę, wyrwać się z własnych lęków, żeby wyciągnąć rękę do potrzebującego. A dzisiaj potrzeba młodych naprawdę „transgresyjnych”, niekonformistycznych, którzy nie będą niewolnikami telefonu komórkowego, ale będą zmieniać świat tak jak Maryja, niosąc innym Jezusa, troszcząc się o innych, budując braterskie wspólnoty z innymi, urzeczywistniając marzenia o pokoju!

Nasze czasy doświadczają niedostatku pokoju – przeżywamy niedostatek pokoju. Pomyślmy o tak licznych miejscach na świecie nękanych wojną, w szczególności o udręczonej Ukrainie. Angażujmy się i nadal módlmy się o pokój! Módlmy się również w intencji rodzin ofiar groźnego pożaru, do którego doszło w minionych dniach w obozie dla uchodźców w Gazie, w Palestynie, gdzie zginęło także wiele dzieci. Oby Pan przyjął do nieba tych, którzy stracili życie, i pocieszył tę społeczność, tak bardzo doświadczaną przez lata konfliktu. A teraz módlmy się do Królowej Pokoju, Matki Bożej, której jest poświęcona ta piękna katedra. Jej zawierzam nasze rodziny, chorych i każdego z was, wraz z troskami i dobrymi intencjami, jakie nosicie w sercu.