Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry i dobrego święta!

Dziś obchodzimy uroczystość Wszystkich Świętych. W świetle tego święta zastanówmy się chwilę nad świętością, w szczególności nad dwiema cechami prawdziwej świętości: jest darem – jest podarunkiem, nie można jej kupić – i zarazem jest drogą. Dar i droga.

Przede wszystkim - dar. Świętość jest darem Boga, który otrzymaliśmy wraz z chrztem – jeżeli pozwolimy, aby wzrastał, może całkowicie odmienić nasze życie (por. adhort. apost. Gaudete et exsultate, 15). Święci nie są niedoścignionymi bądź dalekimi bohaterami, lecz są to osoby takie jak my, są naszymi przyjaciółmi, których punktem wyjścia jest taki sam dar, jaki my otrzymaliśmy – chrzest. A nawet, jeśli się nad tym zastanowimy, z pewnością spotkaliśmy niektórych, jakichś świętych powszednich, jakąś osobę sprawiedliwą, jakąś osobę, która życie chrześcijańskie przeżywa na poważnie, z prostotą… są to ci, których lubię nazywać „świętymi z sąsiedztwa”, którzy zazwyczaj mieszkają wśród nas. Świętość jest darem danym wszystkim, aby życie było szczęśliwe. A poza tym, jaka jest pierwsza reakcja, gdy otrzymujemy dar? Właśnie ta, że jesteśmy szczęśliwi, bo to oznacza, że ktoś nas kocha; a dar świętości nas uszczęśliwia, ponieważ Bóg nas kocha.

A jednak każdy dar musi być przyjęty, i wiąże się z nim odpowiedzialność odpowiedzi, „dziękuję”. A jak się wyraża to podziękowanie? Jest to zachęta do dokładania starań, żeby nie został zmarnowany. My wszyscy ochrzczeni otrzymaliśmy to samo powołanie, aby „zachowywać w życiu i w pełni urzeczywistniać świętość, którą otrzymaliśmy” (por. Lumen gentium, 40). I dlatego – przechodzimy do drugiej kwestii – świętość jest również drogą, drogą, którą trzeba przebywać razem, pomagając sobie nawzajem, w łączności z tymi wspaniałymi towarzyszami drogi, jakimi są święci.

Są naszymi starszymi braćmi, siostrami, na których zawsze możemy liczyć – święci nas wspierają, a kiedy w drodze zbłądzimy, swoją cichą obecnością niechybnie nas korygują; są szczerymi przyjaciółmi, którym możemy zaufać, ponieważ pragną oni naszego dobra. W ich życiu znajdujemy przykład, w ich modlitwie otrzymujemy pomoc i przyjaźń i z nimi zadzierzgujemy więź braterskiej miłości.

Świętość jest drogą, jest darem. A zatem możemy zadać sobie pytanie: czy pamiętam, że otrzymałem w darze Ducha Świętego, który mnie wzywa do świętości i pomaga mi ją osiągnąć? Czy dziękuję za to Duchowi Świętemu, za dar świętości? Czy odczuwam bliskość świętych, czy z nimi rozmawiam, czy zwracam się do nich? Czy znam historię niektórych z nich? Warto, abyśmy poznawali żywoty świętych i pozwalali, by nas poruszały ich przykłady. I bardzo warto, abyśmy zwracali się do nich w modlitwie.

Oby Maryja, Królowa Wszystkich Świętych, pozwoliła nam odczuwać radość z otrzymanego daru i wzmagała w nas pragnienie wiecznego celu.

_____________________________________

Po modlitwie Anioł Pański:

Drodzy bracia i siostry, serdecznie pozdrawiam was wszystkich, pielgrzymów z różnych krajów, rodziny, grupy parafialne, stowarzyszenia i grupy szkolne.

W szczególności pozdrawiam wiernych z Allensbach (Niemcy), z Monterrey (Meksyk) i uczniów ze szkoły Sióstr św. Józefa z Nykøbing Falster w Danii; a także rzymską grupę wolontariuszy z Krajowego Stowarzyszenia Policji Państwowej.

Z przyjemnością witam uczestników Biegu Świętych, zorganizowanego przez Fundację „Missioni Don Bosco”, aby przeżywać uroczystość Wszystkich Świętych w wymiarze święta ludowego. Dziękuję za waszą piękną inicjatywę i za waszą obecność!

Jutro rano będę celebrował Mszę św. na cmentarzu poległych w czasie drugiej wojny światowej ze Wspólnoty Narodów.

I nadal módlmy się za ludność, która cierpi na skutek dzisiejszych wojen. Nie zapominajmy o udręczonej Ukrainie, nie zapominajmy o Palestynie, nie zapominajmy o Izraelu i nie zapominajmy o wielu innych regionach, gdzie wojna jest wciąż zbyt intensywna.

A wszystkim wam życzę dobrego święta w duchowym towarzystwie świętych. Proszę, nie zapominajcie modlić się za mnie. Dobrego obiadu i do zobaczenia!