Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

Dzisiaj, w IV Niedzielę Adwentu, liturgia zachęca nas do medytacji nad postacią św. Józefa. Przedstawia nam go przede wszystkim w momencie, gdy Bóg objawia mu we śnie jego misję (por. Mt 1, 18-24). Tym samym proponuje nam bardzo piękny fragment historii zbawienia, którego bohaterem jest człowiek kruchy i omylny – podobnie jak my – a jednocześnie odważny i silny w wierze.

Ewangelista Mateusz nazywa go „człowiekiem sprawiedliwym” (por. Mt 1, 19), co oznacza, że był on bogobojnym Izraelitą, przestrzegającym Prawa i uczęszczającym do synagogi. Poza tym Józef z Nazaretu jawi się nam również jako osoba bezgranicznie wrażliwa i ludzka.

Widzimy to nawet zanim anioł objawił mu tajemnicę, która spełniała się w Maryi, gdy w obliczu sytuacji trudnej do pojęcia i zaakceptowania nie wybrał wobec swojej przyszłej żony drogi skandalu i publicznego potępienia, ale dyskretne i życzliwe rozwiązanie potajemnego oddalenia (por. Mt 1, 19). W ten sposób pokazuje, że rozumie najgłębszy sens swojego przestrzegania religijności, jakim jest miłosierdzie.

Czystość i szlachetność jego uczuć stają się jednak jeszcze bardziej widoczne, gdy Pan Bóg we śnie objawia mu swój plan zbawienia, wskazując mu nieoczekiwaną rolę, jaką będzie musiał w nim pełnić: być oblubieńcem Dziewicy, Matki Mesjasza. W tym momencie Józef, w wielkim akcie wiary, porzuca ostatnią ostoję swojego bezpieczeństwa i wyrusza w kierunku przyszłości, która jest już całkowicie w rękach Boga. Św. Augustyn tak opisuje jego zgodę: „Z pobożności i miłości Józefa narodził się z Dziewicy Maryi syn, to znaczy Syn Boży” (Sermo 51, 20.30).

Bogobojność i miłość, miłosierdzie i oddanie: oto cnoty tego Człowieka z Nazaretu, które liturgia proponuje nam dzisiaj, aby towarzyszyły nam w ostatnich dniach Adwentu, prowadząc nas ku świętom Bożego Narodzenia. Są to ważne postawy, wychowujące serce do spotkania z Chrystusem i braćmi, mogące pomóc nam być dla siebie nawzajem przyjaznym żłóbkiem, gościnnym domem, znakiem obecności Boga. W tym czasie łaski nie traćmy okazji, aby je praktykować: przebaczając, dodając otuchy, dając odrobinę nadziei osobom, z którymi żyjemy i tym, które spotykamy; oraz odnawiając w modlitwie nasze synowskie oddanie się Panu i Jego Opatrzności, powierzając Mu wszystko z ufnością.

Niech nam w tym pomagają Maryja Panna i św. Józef, którzy jako pierwsi, z wielką wiarą i miłością, przyjęli Jezusa, Zbawiciela świata.

____________________________

Po modlitwie Anioł Pański:

Drodzy Bracia i Siostry!

Serdecznie pozdrawiam wszystkich was, Rzymian i pielgrzymów z Włoch i innych części świata, a zwłaszcza tych, którzy przybyli z Jumilla w Hiszpanii, oraz grupę nauczycieli z Our Lady College w Hongkongu. Pozdrawiam również wiernych z Chieti Scalo i Voghera, nauczycieli i uczniów z Liceum Ogólnokształcącego Banzi Bazoli w Lecce oraz członków Fundacji Agostiniani nel Mondo z okazji rocznicy jej powstania.

Dzisiaj kieruję szczególne pozdrowienia do dzieci i młodzieży z Rzymu! Najdrożsi, przybyliście wraz z rodzinami i katechistami, aby otrzymać błogosławieństwo figurek Dzieciątka Jezus, które umieścicie w szopkach w swoich domach, szkołach i oratoriach. Dziękuję Centrum Oratoriów Rzymskich, które zorganizowało to wydarzenie, i z całego serca błogosławię wszystkie Bambinelli (figurki Dzieciątka Jezus). Drodzy chłopcy i dziewczęta, przed szopką módlcie się do Jezusa również w intencjach Papieża. W szczególności módlmy się razem, aby wszystkie dzieci na świecie mogły żyć w pokoju. Dziękuję wam z całego serca!

Wraz z Bambinelli i z wszystkimi przejawami naszej wiary w Dzieciątko Jezus niech zawsze błogosławi was Ojciec, Syn i Duch Święty.

Życzę wszystkim dobrej niedzieli oraz błogosławionych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia!