Zdrowaś, Maryjo!

Raduj się, pełna łaski,

tej łaski, która jak łagodne światło opromienia

tych, na których odbija się obecność Boga.

Tajemnica osłoniła Cię od początku,

od łona Twojej matki zaczęła dokonywać w Tobie wielkich rzeczy,

które wkrótce zapragnęły Twojej zgody,

tego „Tak”, które zainspirowało wiele innych „tak”.

Niepokalana, Matko wiernego ludu,

Twoja przejrzystość rozświetla Rzym wiecznym światłem,

Twoja droga roztacza na jego ulicach zapach piękniejszy niż kwiaty, które Ci dziś ofiarujemy.

Wielu pielgrzymów z całego świata, o Niepokalana,

przemierzało ulice tego miasta

na przestrzeni dziejów i w tym Roku Jubileuszowym.

Ludzkość doświadczona, czasem przytłoczona,

pokorna jak ziemia, z której Bóg ją ukształtował

i w którą nie przestaje tchnąć swojego Ducha życia.

Spójrz, o Maryjo, na tak wielu synów i córki, w których nie zgasła nadzieja:

niech w nich wzrośnie to, co zasiał Twój Syn,

On – Żywe Słowo, które w każdym z nas pragnie dalej wzrastać,

przyjąć ciało, oblicze i głos.

Niech jubileuszowa nadzieja rozkwita w Rzymie i w każdym zakątku ziemi,

nadzieja na nowy świat, który Bóg przygotowuje

i którego Ty, Panno, jesteś jak klejnot i jutrzenka.

Po świętych drzwiach niech otworzą się teraz inne drzwi

domów i oaz pokoju, w których niech odrodzi się godność,

niech wychowuje się do niestosowania przemocy, niech uczy się sztuki pojednania.

Niech przyjdzie królestwo Boże,

nowość, na którą tak bardzo liczyłaś i na którą całkowicie się otworzyłaś,

jako dziewczynka, jako młoda niewiasta i jako Matka rodzącego się Kościoła.

Inspiruj nowymi natchnieniami Kościół, który kroczy w Rzymie

i Kościoły partykularne, które w każdym kontekście zbierają

radości i nadzieje, smutki i niepokoje

ludzi naszych czasów, zwłaszcza ubogich

i wszystkich cierpiących.

Niech chrzest nadal rodzi świętych i nieskalanych mężczyzn i kobiety,

powołanych do tego, by stali się żywymi członkami Ciała Chrystusa,

Ciała, które działa, pociesza, pojednuje i przemienia

ziemskie miasto, w którym przygotowuje się Miasto Boże.

Wstawiaj się za nami, zmagającymi się ze zmianami,

które wydają się zaskakiwać nas, nieprzygotowanych i bezsilnych.

Inspiruj marzenia, wizje i odwagę,

Ty, która wiesz lepiej niż ktokolwiek inny, że dla Boga nie ma nic niemożliwego,

a jednocześnie, że Bóg nie czyni niczego sam.

Wprowadź nas na drogę, z pośpiechem, który pewnego dnia skierował Twoje kroki

ku kuzynce Elżbiecie

i z niepokojem, z jakim stałaś się wygnaną i pątniczką,

aby być błogosławioną, owszem, ale spośród wszystkich niewiast,

pierwszą uczennicą Twojego Syna,

Matką Boga z nami.

Pomóż nam zawsze być Kościołem z ludźmi i wśród ludzi,

zaczynem w cieście ludzkości, która woła o sprawiedliwość i nadzieję.

Niepokalana, niewiasto o piękności nieskończonej,

opiekuj się tym miastem, tą ludzkością.

Wskaż im Jezusa, przyprowadź ich do Jezusa, przedstaw ich Jezusowi.

Matko, Królowo Pokoju, módl się za nami!