Dziękuję. Dobry wieczór. Drodzy Bracia i Siostry!

Cieszę się, że mogę spędzić trochę czasu z wami, którzy tworzycie wielką wspólnotę pracy Dykasterii ds. Komunikacji. Dziś widzę was, można powiedzieć, w „formacie rodzinnym”, i bardzo mnie to cieszy, ponieważ Kościół jest rodziną – rodziną rodzin. Jest mi również miło, że spotykamy się w tym miejscu, które przywołuje pamięć o Papieżu Leonie XIII, a zwłaszcza o jego trosce o środki społecznego przekazu.

Pochodzicie z wielu krajów. Języki, których nauczyliście się w dzieciństwie, są różne, a wasze zadania również się od siebie różnią. Jednak cała ta różnorodność służy jednemu celowi: pomagać Papieżowi i Stolicy Apostolskiej w przekazywaniu na cały świat Dobrej Nowiny. Jak pisze św. Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian, istnieją różne charyzmaty, lecz ten sam Duch; są różne posługi, lecz ten sam Pan; są różne działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich (por. 1 Kor 12, 4–6).

Gratuluję wam sieci, którą budujecie w ostatnich latach w ramach Dykasterii, a także tego, że czynicie to – jak powiedziałby Papież Franciszek – „wyruszając w drogę”, to znaczy po to, by zarzucać tę sieć między Stolicą Apostolską a światem, „na głębię”, aż po krańce ziemi. Jest to przede wszystkim sieć osób – każdej z jej kompetencjami, oddanymi do dyspozycji Kościoła. To sieć, która otwiera się na świat, aby dzielić się prawdą, pomagać widzieć i rozumieć – zawsze z miłością. To sieć, w której role są różne, ale żadna nie jest ważniejsza od pozostałych.

Stopniowo was poznaję. Wiem, że pracujecie z pasją, by wszędzie przekazywać słowa i czyny Papieża. Czynicie to każdego dnia, w dyskretny i pozostający w ukryciu sposób. Ale dziś cieszę się, że mogę was zobaczyć, spotkać się z wami – tym bardziej w tej rodzinnej atmosferze, wszyscy razem.

Powiedziano mi, że co roku spotykacie się w taki zwyczajny sposób na pikniku. To bardzo dobrze, że poza pracą potraficie dzielić także chwile wypoczynku i modlitwy. Tym razem postanowiliście uczynić to właśnie dziś, aby potem udać się na Plac Świętego Piotra i wspólnie modlić się o pokój. Tak, jakże ważne jest, aby naszej komunikacji towarzyszyła modlitwa! Powiedziałbym, że na tym polega różnica. Świat może tego nie wiedzieć, może tego nie rozumieć – ale my tak, my to wiemy i musimy zawsze o to zabiegać: aby naszej codziennej pracy w komunikacji towarzyszyła modlitwa.

Umiłowani, dziękuję za tę piękną chwilę! Błogosławię was wszystkich z serca, szczególnie dzieci oraz waszych bliskich, którzy są chorzy. Niech Matka Boża wspiera was i chroni wasze rodziny. Dziękuję wszystkim!

Zarówno najmłodsi, jak i najstarsi – wszyscy wiemy, że Bóg jest Ojcem, i w tej świadomości módlmy się razem, tak jak nas nauczył Jezus.

[Modlitwa „Ojcze nasz” i błogosławieństwo]