«Κι εσείς δίνετε μαρτυρία, διότι είστε μαζί μου» (Ιω. 15,27)

Αγαπητοί νέοι,

Στην αρχή αυτού του πρώτου μηνύματος που σας απευθύνω, θέλω πρώτα απ’ όλα να σας πω ευχαριστώ! Σας ευχαριστώ για τη χαρά που μεταδώσατε όταν ήρθατε στη Ρώμη για το Ιωβηλαίο σας, και ευχαριστώ επίσης όλους τους νέους που ενώθηκαν μαζί μας στην προσευχή από κάθε γωνιά της γης. Ήταν ένα πολύτιμο γεγονός, μια ευκαιρία να ανανεώσουμε τον ενθουσιασμό της πίστεως και να μοιραστούμε την ελπίδα που φλέγεται στις καρδιές μας. Ας φροντίσουμε, λοιπόν, αυτό το προσκύνημα του ιωβηλαίου να μη μείνει ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά να σημαδέψει για τον καθένα σας ένα βήμα προόδου στη χριστιανική ζωή, και μια ισχυρή ενθάρρυνση να επιμείνετε στη μαρτυρία της πίστεως.

Αυτή ακριβώς η δυναμική βρίσκεται στο κέντρο της επόμενης Παγκόσμιας Ημέρας της Νεολαίας, την οποία θα εορτάσουμε την Κυριακή του Χριστού Βασιλέως, στις 23 Νοεμβρίου, και που θα έχει ως θέμα: «Κι εσείς δίνετε μαρτυρία, διότι είστε μαζί μου» (Ιω. 15,27). Με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, προετοιμαζόμαστε, ως προσκυνητές της ελπίδας, να γίνουμε θαρραλέοι μάρτυρες του Χριστού. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από τώρα μια πορεία που θα μας οδηγήσει έως τη διεθνή συνάντηση της Παγκόσμιας Ημέρας της Νεολαίας στη Σεούλ, το 2027. Μέσα σε αυτή την προοπτική, θα ήθελα να σταθώ σε δύο πτυχές της μαρτυρίας: Τη φιλία μας με τον Ιησού, που δεχόμαστε ως δώρο του Θεού, και τη δέσμευσή του καθενός από εμάς μέσα στην κοινωνία, ως οικοδόμοι της ειρήνης.

Φίλοι, γι’ αυτό και μάρτυρες

Η χριστιανική μαρτυρία γεννιέται από τη φιλία με τον Κύριο, που σταυρώθηκε και αναστήθηκε για τη σωτηρία όλων. Δεν ταυτίζεται με κάποια ιδεολογική προπαγάνδα, είναι μια πραγματική εσωτερική μεταμόρφωση που αφυπνίζει και την κοινωνική συνείδηση. Ο Ιησούς θέλησε να αποκαλέσει «φίλους» τους μαθητές στους οποίους αποκάλυψε το μυστήριο της Βασιλείας του Θεού, και τους κάλεσε να μείνουν μαζί του, για να συγκροτήσουν την κοινότητά του και να τους στείλει να κηρύξουν το Ευαγγέλιο (πρβλ. Ιω. 15,15.27). Όταν, λοιπόν, ο Ιησούς μάς λέει: «Δώστε μαρτυρία», μας επιβεβαιώνει ότι μας θεωρεί φίλους του. Μόνο Εκείνος γνωρίζει πλήρως ποιοι είμαστε και γιατί υπάρχουμε, γνωρίζει την καρδιά σας, αγαπητοί νέοι, το σκίρτημά σας μπροστά στις αδικίες και στις διακρίσεις, τον πόθο σας για αλήθεια και ομορφιά, για χαρά και ειρήνη. Με τη φιλία του σάς ακούει, σας ενθαρρύνει και σας καθοδηγεί, καλώντας τον καθένα σε μια νέα ζωή.

Το βλέμμα του Ιησού, που θέλει πάντοτε και μόνο το καλό μας, μάς προηγείται (πρβλ. Μκ. 10,21). Δεν μας θέλει ως δούλους, ούτε ως «ακτιβιστές» κάποιου κινήματος, μας καλεί να μείνουμε μαζί του ως φίλοι, ώστε η ζωή μας να ανανεωθεί. Έτσι η μαρτυρία πηγάζει αυθόρμητα από την καινούρια χαρούμενη εμπειρία αυτής της φιλίας. Είναι μια μοναδική φιλία, που μας ενώνει με τον Θεό. Μια πιστή φιλία, που μας βοηθά να ανακαλύψουμε τη δική μας αξιοπρέπεια και εκείνη των άλλων. Μια αιώνια φιλία, που ούτε ο θάνατος μπορεί να καταστρέψει, γιατί στον Εσταυρωμένο και Αναστημένο Κύριο έχει την αρχή της.

Ας σκεφτούμε το μήνυμα που αφήνει ο απόστολος Ιωάννης στο τέλος του τέταρτου Ευαγγελίου: «Αυτός είναι ο μαθητής που μαρτυρεί γι’ αυτά και τα έγραψε, και γνωρίζουμε ότι η μαρτυρία του είναι αληθινή» (Ιω. 21,24). Όλη η προηγούμενη αφήγηση συνοψίζεται ως μια μαρτυρία γεμάτη ευγνωμοσύνη και θαυμασμό, από έναν μαθητή που ποτέ δεν αναφέρει το όνομά του, αλλά αυτοπροσδιορίζεται ως «ο μαθητής τον οποίο ο Ιησούς αγαπούσε». Αυτός ο χαρακτηρισμός αντανακλά μια σχέση, δεν δηλώνει την ταυτότητα ενός ατόμου, αλλά εκφράζει τον δεσμό προσωπικής αγάπης με τον Χριστό. Να λοιπόν ποιο είναι το ουσιώδες για τον Ιωάννη, να είναι μαθητής του Κυρίου και να αισθάνεται ότι αγαπιέται από Εκείνον. Έτσι καταλαβαίνουμε ότι η χριστιανική μαρτυρία είναι καρπός μιας σχέσης πίστεως και αγάπης με τον Ιησού, στον Οποίο βρίσκουμε τη σωτηρία της ζωής μας. Αυτό που γράφει ο απόστολος Ιωάννης ισχύει και για εσάς, αγαπητοί νέοι. Είστε καλεσμένοι από τον Χριστό να Τον ακολουθήσετε και να καθίσετε κοντά Του, για να ακούσετε την καρδιά Του και να μοιραστείτε από κοντά τη ζωή Του. Ο καθένας από εσάς είναι, για Εκείνον, ένας «αγαπημένος μαθητής», και από αυτή την αγάπη γεννιέται η χαρά της μαρτυρίας.

Ένας άλλος θαρραλέος μάρτυρας του Ευαγγελίου είναι ο Πρόδρομος του Ιησού, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, που «ήρθε για να δώσει μαρτυρία για το φως, ώστε όλοι να πιστέψουν μέσω αυτού» (Ιω. 1,7). Παρότι απολάμβανε μεγάλης φήμης ανάμεσα στον λαό, ήξερε καλά πως ήταν απλώς μια φωνή που δείχνει τον Σωτήρα: «Ιδού ο Αμνός του Θεού» (Ιω. 1,36). Το παράδειγμά του μάς θυμίζει ότι ο αληθινός μάρτυρας δεν επιδιώκει να βρίσκεται στο επίκεντρο, δεν θέλει να έχει ακόλουθους δεμένους μαζί του. Ο πραγματικός μάρτυρας είναι ταπεινός και εσωτερικά ελεύθερος, ελεύθερος πρώτα απ’ όλα από τον ίδιο του τον εαυτό, από την επιθυμία του να βρίσκεται στο κέντρο της προσοχής. Γι’ αυτό μπορεί να ακούει, να διακρίνει και να λέει την αλήθεια σε όλους, ακόμη και στους ισχυρούς. Από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή μαθαίνουμε πως η χριστιανική μαρτυρία δεν είναι διακήρυξη του εαυτού μας, ούτε εξύμνηση των πνευματικών, διανοητικών ή ηθικών μας ικανοτήτων. Η αληθινή μαρτυρία είναι να αναγνωρίσεις και να δείξεις τον Ιησού, τον μοναδικό που μας σώζει, όταν Εκείνος φανερώνεται.

Ο Ιωάννης Τον αναγνώρισε ανάμεσα στους αμαρτωλούς, βυθισμένο στην κοινή ανθρώπινη αδυναμία. Γι’ αυτό ο Πάπας Φραγκίσκος επέμενε: αν δεν βγούμε από τον εαυτό μας και από τις ζώνες άνεσής μας, αν δεν πάμε προς τους φτωχούς και όσους νιώθουν αποκλεισμένοι από τη Βασιλεία του Θεού, εμείς δεν συναντούμε και δεν μαρτυρούμε τον Χριστό. Στερούμαστε τότε τη γλυκιά χαρά του να ευαγγελιζόμαστε και να ευαγγελίζουμε.

Αγαπητοί μου, προσκαλώ τον καθένα από εσάς να συνεχίσει την αναζήτηση των φίλων και των μαρτύρων του Ιησού μέσα στην Αγία Γραφή. Διαβάζοντας τα Ευαγγέλια, θα καταλάβετε ότι όλοι τους βρήκαν μέσα στη ζωντανή σχέση με τον Χριστό το αληθινό νόημα της ζωής. Πράγματι, τα πιο βαθιά μας ερωτήματα δεν βρίσκουν απάντηση στο ατελείωτο «scrolling» (κύλιση) του κινητού, που τραβά την προσοχή αλλά αφήνει τον νου κουρασμένο και την καρδιά άδεια. Δεν θα μας οδηγήσουν μακριά αν τα κρατάμε κλεισμένα μέσα μας ή μέσα σε στενούς κύκλους. Η πραγμάτωση των αυθεντικών μας πόθων περνά πάντα μέσα από την έξοδο από τον εαυτό μας.

Μάρτυρες, επομένως ιεραπόστολοι

Με αυτόν τον τρόπο, εσείς οι νέοι, με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, μπορείτε να γίνετε ιεραπόστολοι του Χριστού στον κόσμο. Πολλοί συνομήλικοί σας είναι εκτεθειμένοι στη βία, αναγκάζονται να πάρουν τα όπλα, αποχωρίζονται τους αγαπημένους τους, βιώνουν τη μετανάστευση και την προσφυγιά. Άλλοι στερούνται της εκπαίδευσης και των βασικών αγαθών. Όλοι όμως μοιράζονται μαζί σας την αναζήτηση νοήματος και την ανασφάλεια που τη συνοδεύει, το άγχος για τις συνεχώς αυξανόμενες κοινωνικές και επαγγελματικές πιέσεις, τη δυσκολία να αντιμετωπίσουν οικογενειακές κρίσεις, την οδυνηρή αίσθηση της έλλειψης ευκαιριών ή τις τύψεις συνείδησης για τα λάθη που έχουν κάνει. Εσείς μπορείτε να σταθείτε δίπλα σε αυτούς τους νέους, να βαδίσετε μαζί τους και να δείξετε ότι ο Θεός, στο πρόσωπο του Ιησού, έγινε ο πλησίον κάθε ανθρώπου. Όπως αγαπούσε να λέει ο Πάπας Φραγκίσκος: «Ο Χριστός φανερώνει ότι ο Θεός είναι εγγύτητα, συμπόνια και τρυφερότητα» (Εγκύκλιος Dilexit nos, 35).

Είναι αλήθεια πως δεν είναι πάντα εύκολο να δίνει κανείς μαρτυρία. Στα Ευαγγέλια βλέπουμε συχνά τη σύγκρουση ανάμεσα στην αποδοχή και την απόρριψη του Ιησού: «Το φως λάμπει μέσα στα σκότη, αλλά τα σκότη δεν το δέχθηκαν» (Ιω. 1,5). Κατά τον ίδιο τρόπο, ο μαθητής- μάρτυρας συχνά βιώνει προσωπικά την απόρριψη, ακόμη και τη βίαιη εναντίωση. Ο Κύριος δεν απέκρυψε ποτέ αυτή την οδυνηρή πραγματικότητα: «Αν καταδίωξαν εμένα, και εσάς θα καταδιώξουν» (Ιω. 15,20). Κι όμως, αυτή ακριβώς η δυσκολία γίνεται ευκαιρία να εφαρμόσουμε τη μεγαλύτερη εντολή: «Να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να προσεύχεστε για όσους σας καταδιώκουν» (Μτ. 5,44). Είναι αυτό το οποίο έκαναν οι μάρτυρες από τα πρώτα χρόνια της Εκκλησίας.

Αγαπητοί νέοι, αυτή δεν είναι μια ιστορία η οποία ανήκει μόνο στο παρελθόν. Ακόμη και σήμερα, σε πολλές περιοχές του κόσμου, οι χριστιανοί και οι άνθρωποι καλής θελήσεως υποφέρουν διωγμούς, ψέματα και βία. Ίσως μπήκατε στον πειρασμό να αντιδράσετε ενστικτωδώς βάζοντας τον εαυτό σας στο ίδιο επίπεδο με το άτομο που σας απέρριψε, υιοθετώντας μια επιθετική στάση. Ας θυμηθούμε όμως τη σοφή προτροπή του Αγίου Παύλου: «Μην αφήνεις το κακό να σε νικήσει, αλλά νίκησε το κακό με το καλό» (Ρωμ. 12,21).

Μην αποθαρρύνεστε, λοιπόν. Όπως οι άγιοι, έτσι κι εσείς είστε καλεσμένοι να επιμένετε με ελπίδα, ιδιαίτερα μπροστά στις δυσκολίες και τα εμπόδια.

Η αδελφοσύνη ως δεσμός ειρήνης

Από τη φιλία με τον Χριστό - που είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος μέσα μας - γεννιέται ένας τρόπος ζωής, που φέρει μέσα του τον χαρακτήρα της αδελφοσύνης. Ένας νέος (η μια νέα) που έχει γνωρίσει τον Χριστό μεταφέρει παντού τη ζεστασιά και τη γεύση της αδελφοσύνης και όποιος έρχεται σε επαφή μαζί του ή μαζί της, έλκεται σε μια νέα και βαθιά διάσταση ζωής, που χαρακτηρίζεται από ανιδιοτελή εγγύτητα, ειλικρινή συμπόνια και πιστή τρυφερότητα. Το Άγιο Πνεύμα μάς κάνει να βλέπουμε τον πλησίον με νέα μάτια. Ό άλλος είναι ένας αδελφός ή μια αδελφή!

Η μαρτυρία της αδελφοσύνης και της ειρήνης που μας εμπνέει η φιλία με τον Χριστό μας ανυψώνει από την αδιαφορία και την πνευματική οκνηρία, βοηθώντας μας να ξεπεράσουμε τον αποκλεισμό και την καχυποψία. Μας συνδέει επίσης μεταξύ μας, ωθώντας μας να συνεργαστούμε, από την εθελοντική εργασία μέχρι την πολιτική φιλανθρωπία, για να οικοδομήσουμε νέες συνθήκες διαβίωσης για όλους. Μην ακολουθείτε εκείνους που χρησιμοποιούν τα λόγια της πίστεως για να διχάσουν· οργανωθείτε, αντίθετα, για να εξαλείψετε τις ανισότητες και να συμφιλιώσετε τις πολωμένες και καταπιεσμένες κοινότητες. Επομένως, αγαπητοί φίλοι, ας ακούσουμε τη φωνή του Θεού μέσα μας και ας ξεπεράσουμε τον εγωισμό μας, με το να γινόμαστε εργατικοί τεχνίτες της ειρήνης. Τότε αυτή η ειρήνη, που είναι δώρο του Αναστημένου Κυρίου (βλ. Ιωάν. 20,19), θα γίνει ορατή στον κόσμο μέσω της συλλογικής μαρτυρίας εκείνων που φέρουν το Πνεύμα Του στις καρδιές τους.

Αγαπητοί νέοι, μπροστά στους πόνους και στις ελπίδες του κόσμου, ας στρέψουμε το βλέμμα μας στον Ιησού. Εκείνος, καθώς πέθαινε επάνω στον σταυρό, παρέδωσε την Παρθένο Μαρία στον Ιωάννη ως Μητέρα του, και εκείνον σε Εκείνη ως γιο της. Αυτό το έσχατο δώρο της αγάπης Του αφορά κάθε μαθητή, όλους εμάς. Σας καλώ, λοιπόν, να δεχθείτε αυτόν τον ιερό δεσμό με τη Μαρία, Μητέρα γεμάτη τρυφερότητα και κατανόηση, καλλιεργώντας τον ιδιαίτερα μέσα από την προσευχή του Ροδαρίου. Έτσι, σε κάθε περίσταση της ζωής, θα βιώσουμε ότι ποτέ δεν είμαστε μόνοι, αλλά πάντοτε παιδιά που αγαπά, συγχωρεί και ενθαρρύνει ο Θεός.

Γι’ αυτό, με χαρά, να δίνετε μαρτυρία!

Από το Βατικανό, 7 Οκτωβρίου 2025,
Μνήμη της Υπεραγίας Θεοτόκου του Αγίου Ροδαρίου.

Πάπας ΛΕΩΝ ΙΔ΄