10. Mieć nadzieję to uczestniczyć. Alberto Marvelli

_____________________________

Z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian

(Rz 12, 17-18)

Starajcie się dobrze czynić wszystkim ludziom. Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi.

_____________________________

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry i witajcie!

Niedawno wkroczyliśmy w liturgiczny okres Adwentu, który uczy nas zwracania uwagi na znaki czasu. Przypominamy sobie bowiem pierwsze przyjście Jezusa – Boga z nami – aby nauczyć się rozpoznawać Go za każdym razem, kiedy przychodzi, i aby przygotować się na Jego powrót. Wówczas będziemy na zawsze razem. Razem z Nim, ze wszystkimi naszymi braćmi i siostrami, z każdym innym stworzeniem, w tym świecie ostatecznie odkupionym: nowym stworzeniem.

To oczekiwanie nie jest bierne. Narodziny Jezusa ukazują nam bowiem Boga, który angażuje: Maryja, Józef, pasterze, Symeon, Anna, a później Jan Chrzciciel, uczniowie i wszyscy, którzy spotykają Pana, są zaangażowani, są wezwani do uczestnictwa. To wielki zaszczyt, przyprawiający wręcz o zawrót głowy! Bóg angażuje nas w swoją historię, w swoje marzenia. Zatem mieć nadzieję to uczestniczyć. Motto Jubileuszu „Pielgrzymi nadziei” nie jest sloganem, który za miesiąc przeminie! Jest to program życia: „pielgrzymi nadziei” to znaczy ludzie, którzy idą i oczekują, ale nie z założonymi rękami, lecz uczestnicząc.

Sobór Watykański II nauczył nas odczytywać znaki czasu: mówi nam, że nikt nie jest w stanie tego uczynić sam, lecz znaki czasu odczytuje się razem: w Kościele i z wieloma braćmi i siostrami. Są to znaki Boga, Boga, który poprzez okoliczności dziejowe przychodzi ze swoim Królestwem. Bóg nie jest poza światem, poza tym życiem: podczas pierwszego przyjścia Jezusa – Boga z nami – nauczyliśmy się poszukiwać Go pośród realiów życia. Poszukiwać Go rozumem, sercem i z zakasanymi rękawami! A Sobór powiedział, że ta misja należy w szczególny sposób do wiernych świeckich, mężczyzn i kobiet, ponieważ Bóg, który stał się człowiekiem, spotyka nas w sytuacjach każdego dnia. W problemach i w pięknie świata Jezus nas oczekuje i angażuje nas, prosi, abyśmy działali wraz z Nim. Dlatego właśnie nadzieja oznacza uczestnictwo!

Dzisiaj chciałbym przypomnieć jedno imię – to bł. Alberto Marvelli, młody Włoch, żyjący w pierwszej połowie ubiegłego wieku. Wychowany w rodzinie zgodnie z Ewangelią, formował się w Akcji Katolickiej, uzyskał dyplom inżyniera i włączył się w życie społeczne w czasie II wojny światowej, którą zdecydowanie potępiał. W Rimini i okolicach z całych sił angażował się w pomoc rannym, chorym i wysiedlonym. Wielu podziwiało go za jego bezinteresowne poświęcenie, a po wojnie został wybrany radnym i powołany do komisji ds. mieszkalnictwa i odbudowy. W ten sposób wkroczył do aktywnego życia politycznego, lecz akurat gdy jechał rowerem na zebranie, został potrącony przez wojskową ciężarówkę. Miał 28 lat. Alberto pokazuje nam, że mieć nadzieję, to znaczy uczestniczyć, że służba królestwu Bożemu przynosi radość nawet w obliczu wielkiego ryzyka. Świat staje się lepszy, jeśli tracimy trochę bezpieczeństwa i spokoju, aby wybrać dobro. To właśnie znaczy uczestniczyć.

Odpowiedzmy sobie na pytanie: czy uczestniczę w jakiejś dobrej inicjatywie, która angażuje moje talenty? Czy, kiedy wykonuję jakąś posługę, mam przed oczyma perspektywę i atmosferę królestwa Bożego? Czy też robię to narzekając, skarżąc się, że wszystko idzie źle? Uśmiech na ustach jest znakiem obecności w nas łaski.

Mieć nadzieję to uczestniczyć: to dar, który ofiaruje nam Bóg. Nikt nie zbawia świata samodzielnie. Nawet Bóg nie chce go zbawiać sam: choć On mógłby tak uczynić, ale nie chce, ponieważ [działać] wspólnie jest lepiej. Uczestniczenie pozwala nam wyrazić siebie i sprawia, że to, co będziemy na zawsze kontemplować staje się bardziej nasze, gdy Jezus ostatecznie powróci.

_____________________________

Pozdrowienie

Saluto cordialmente i polacchi. Ricordando nella liturgia San Nicola, Vescovo noto per la sua sensibilità verso i bisognosi, impariamo che donare rende più felici che ricevere. La frequente partecipazione alle Sante Messe Rorate aiuti, soprattutto i bambini e i ragazzi, a sviluppare la virtù della speranza nell’attesa del Santo Natale. Vi benedico di cuore!

Pozdrawiam serdecznie Polaków. Wspominając w liturgii św. Mikołaja, biskupa znanego z wrażliwości na potrzebujących, uczmy się, że więcej szczęścia daje ofiarowywanie niż przyjmowanie. Niech częsty udział w Mszach św. roratnich pomaga, zwłaszcza dzieciom i młodzieży, rozwijać cnotę nadziei w oczekiwaniu na Boże Narodzenie. Z serca wam błogosławię!

_____________________________

Streszczenie katechezy Ojca Świętego

Wkroczyliśmy w Adwent, który uczy nas bycia uważnymi na znaki czasu. Jak Maryja i Józef, jako „pielgrzymi nadziei”, jesteśmy wezwani do uczestnictwa. Jezus na nas czeka i prosi byśmy działali razem z Nim. Bł. Alberto Marvelli, który tragicznie zginął w 1946 r. w Rimini, świecki chrześcijanin, formowany w Akcji Katolickiej, czynnie włączał się w życie społeczne i polityczne oraz w pomoc potrzebującym. Jego życie wciąż przynosi owoce. Odpowiedzmy na pytanie: czy angażuję się w coś, co rozwija moje talenty? Uczestnictwo pozwala nam wyrażać siebie i oczekiwać na powtórne przyjście Jezusa.