Drodzy Bracia i Siostry!

Zgodnie z piękną tradycją mam okazję celebrować z wami Eucharystię z okazji święta waszego patrona, św. Michała Archanioła. Zgromadziliśmy się przy ołtarzu Pana, pod matczynym spojrzeniem Niepokalanej Dziewicy.

Nasza modlitwa jest przede wszystkim wsłuchiwaniem się w Słowo Boże, które dzisiaj przekazuje nam mocne i jasne przesłanie. Tak bowiem napomina apostoł Paweł: „Nie wstydź się zatem świadectwa Pana naszego” (2 Tm 1, 8). To właśnie świadectwo Jezusa nadaje sens temu, co robimy: w przeciwnym razie ryzykujemy, że staniemy się szarymi, letnimi chrześcijanami, bez serca płonącego dla Ewangelii.

Najmilsi, będąc żandarmami Państwa Watykańskiego, nie wykonujecie tylko zawodu, ale służycie dla dobra Kościoła. Również wasza codzienna praca jest świadectwem Ewangelii. Nie wstydźcie się więc nigdy przykładu, jaki możecie dać. Często – wiecie to z doświadczenia – wasza dyskretna i pewna obecność może wyrażać ewangeliczny styl nie słowami, ale samym uważnym spojrzeniem, troskliwym gestem, który chroni każdą osobę wokół was.

Aby oprzeć się pokusie przyzwyczajenia i lenistwa, ten sam św. Paweł zachęca nas w ten sposób: „Przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie (…). Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości oraz trzeźwego myślenia” (2 Tm 1, 6-7).

Są to z pewnością cnoty dobrego chrześcijanina, a zatem także żandarma watykańskiego: czerpiecie siłę z prawa, ale nie po to, aby dominować; okazujecie miłość wobec najmłodszych, ale nie po to, aby zadowolić przełożonego; działacie z roztropnością, ale nie ze strachu przed odpowiedzialnością, która wam przysługuje. Oto program, który powierzam w szczególności wam, młodym żandarmom, którzy niedawno złożyliście przysięgę. Ta przysięga nie była zwykłą formułą do powtórzenia, lecz aktem wolności i oddania. Wyraziliście publiczne „tak” przed Bogiem i Kościołem. Obiecaliście wierność Papieżowi i służbie, która obejmuje wasze życie, w codziennym zaangażowaniu w pracę. Dziękuję wam za odwagę i gotowość, jaką okazaliście, wiernie służąc Stolicy Apostolskiej!

Aby wytrwać w wyborze dobra i sprawiedliwości, który stanowi istotej waszej misji żandarmów, uczyńmy naszym pytanie, które usłyszeliśmy w Ewangelii, kiedy apostołowie prosili Jezusa: „Dodaj nam wiary” (Łk 17, 5). Tak, Panie: pozostań przy nas, nawróć nasze serca, uczyń nas świadkami Twojego Słowa! Spraw, aby nasza wiara, to znaczy nasza relacja z Tobą, zawsze wzrastała, wśród radości i prób życia. Ty jesteś Tym, Panie, który ją karmi łaską swojego Ducha Świętego, aby wydawała w nas owoce dobrych uczynków.

Wypowiadajmy więc te słowa z nadzieją tych, którzy wiedzą, że są kochani przez Boga i dlatego pragną żyć zgodnie z Jego wolą. Kiedy nadejdą dni zmęczenia i niezrozumienia, w łasce Pana znajdziemy pocieszenie i lojalność, które nas podtrzymają.

Najmilsi, wasza służba odbywa się przede wszystkim „za kulisami”. Jest mało widoczna, a jednak tak wiele znaczy. Jest to zadanie, które buduje bezpieczeństwo, porządek, szacunek: wykonujcie je razem, jako zespół, w porozumieniu z tymi, którzy pracują od dłuższego czasu. Jest to służba, która nie tylko chroni miejsca i osoby, ale odzwierciedla misję, misję Kościoła. Żyjcie więc tą samą misją, jaką jest głoszenie Ewangelii, poprzez wasz mundur, a przede wszystkim poprzez wasze człowieczeństwo.

Moją wdzięczność kieruję również do waszych rodzin: żon, dzieci, ojców i matek. Wasze „tak” wspierane jest również przez ich ciche „tak”. Bez nich wasza służba byłaby bardziej krucha. Niech Pan ich błogosławi, strzeże i napełnia ich pokojem.

Niech Maryja Panna będzie dla was wzorem wiary i oddania, a św. Michał Archanioł, który w imię Boga walczy ze złem, niech zawsze chroni was i wasze rodziny. Z pokornym i wiernym sercem będziecie mogli być świadkami pokoju w tym maleńkim państwie, które sięga po horyzont świata.